Σαν είμαι μόνος

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Να σου φιλήσω τα χέρια
Να σου χαιδέψω τα μαλλιά
Και να κλαίω,να γελώ
Να μιλώ χωρίς να έχω κάτι να πώ
Γιατί να είσαι τόσο όμορφη;
Για να εικονίζεις τους πόθους μου τα όνειρά μου
Για να μη φιλάς παρά μονάχα τα φιλιά μου
Για να μου χαρίζεις αγάπη μου την αγάπη σου

Σαν είμαι μόνος σε φέρνω κοντά μου
Σε δρόμους κρύους,σε κάμαρες μαύρες
Μα όλα ειναι τέλεια με ήσυχους παλμούς
Με ανείπωτους καημούς
Σ’ανταύγειες κι αντανακλάσεις όλο το σώμα σου περνά
Οπλισμένο μ’αρώμτα τρυφερά,ρουμπίνια στη δροσιά

Ξεχνώ τις ώρες της καρτερίας μου
Τις ατέλειωτες αποστάσεις μες στο σκοτάδι
Παραδίνομαι στη ζεστή ελεύθερη σάρκα σου
Που σαν ήλιος καθαρός
Ρευστός και δυνατός
Χτυπάει τις καμπάνες της ευτυχίας μου

Ξεπέρασα τις αυγές χωρίς συγνώμη
Κάθε χάδι αισχρό
Πέρασα τις πόρτες της πίκρας μου
Και του κακού το στέρεο κύμα κι αφρό
Τώρα δεν ουρλιάζω σα χαμένο σκυλί
Τώρα δεν έχω παρά μονάχα εσένα
Να με ξαναμαθαίνεις τι θα πεί ζωή
Τι θα πεί αγάπη βαθιά
Κόντρα στη μοναξιά
Μιά γουλιά αέρα τη μέρα
Που η νύχτα την φιλτράρει και την αφήνει ζωντανή

Ποιήτρια εσύ,αγαπημένη
Άλικο ρόδο,άνθος αιώνιο,λουλούδι του θεού
Ξορκισμέ του στεναγμού
Ζωή και γαλανή πηγή
Έρωτα αγέρωχου,μοναδικού
Που έγινες αίμα μου
Ελπίδα μου και πάθος μεγαλόπρεπο
Δώσε μου μια θέση στο βωμό της ψυχής σου
Εκεί που η καρδιά μου σφάζεται,ματώνει
Όταν κλείνουν τα μάτια μου στο φώς
Κρύψε με σε μιά κοιλάδα σου κρυφή
Και περιμένοντας ν’αναστηθώ
Θα σου φωνάζω «σ’αγαπώ,σ’αγαπώ»
Δίχως θλίψη και λυγμούς
Δίχως αγωνία και μοιραίους καημούς

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-03-2024