Θλίψη θεέ μου, τι θλίψη

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, σκέψεις κι` άλλες σκέψεις, να μου είστε καλά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έγειραν οι κάπαρες στο χώμα
σαν να θέλαν κι` αυτές να προσκυνήσουν.
Στ` αλώνια έστησαν χορό οι ελπίδες
να βγει φέτος σιτάρι, ψωμί,
έπεσε πάγος στα σπαρτά μας
στ` αγιασμένα κλήματα,
δεν μεθύσαμε από χαρά φέτος.
Τα μικρά παιδιά, μικρά παιδιά
μας κοιτούν με θλίψη,
τα μάτια τους δυο αναμμένα κάρβουνα
και το ψωμί στα χέρια λειψό.
Στα διάσελα μαζεύτηκε ο καημός
και ξεχύθηκε στους κάμπους,
και εμείς περπατάμε σκυφτοί,
μόνοι ηττημένοι.
Που χάθηκαν οι ψυχές μας
που θωρεί η καρδιά μας,
όταν το αίμα ρέει, κυλά,
στα πέρατα τούτης της οικουμένης
στα σπίτια και τα όνειρα μας,
στα διαβατάρικα πουλιά
στα ξενιτεμένα πουλιά,
κει που δεν αντηχούν κλαρίνα,
μόνο μια ψαλμωδία λύπης
από το καμπαναριό της εκκλησιάς,
μιας Μεγάλης Παρασκευής ο θρήνος.
Ο θεός μας ξέχασε
το θεό τον ξεχάσαμε,
κι` ούτε ένα κερί Ανάστασης,
δεν καίει πια στις καρδιές μας.
Θλίψη, θεέ μου τι θλίψη.

8-5-2024
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-05-2024