Το μικρό χωριό της μνήμης μου

Δημιουργός: bobxaman, Μπάμπης Αμανατίδης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το χιόνι πέφτει συχνά στο μικρό μου χωριό,
το σπίτι μου όμως είναι ζεστό
γιατί κάποτε ζούσαν εκεί άνθρωποι θερμοί,
οι δικοί μου άνθρωποι.

Το σπίτι χάνεται από τα μάτια μου,
δύσκολα να το ξαναδώ.
Έγινε ψευδαίσθηση, κατάλοιπο μνήμης,
με προστατεύει πάντα σαν φάρος λαμπρός
στης ζωής τις τρικυμίες.

Στο μικρό μου χωριό μεταξύ τους
όλοι γνωρίζονται κι όταν χιονίζει
κλείνονται στα σπίτια γύρω από τη μασίνα.

Στο χωριό της μνήμης μου, δεν υπάρχει τεχνολογία
μόνο ένα ραδιόφωνο Φίλιπς με όλα τα τρανζίστορ.
Παίζει ακόμη την “Πικρή μικρή μου αγάπη”
και “Το σπίτι των ανέμων”,
κάπου κάπου ακούγεται ένα τραγούδι
από τα παραπονεμένα του Καζαντζίδη.

Όταν αργότερα, στα μέσα του εξήντα
απέκτησε το σπιτικό μια Σάμπα
σταθμό ελληνικό δεν είχαμε
την αγοράσαμε τσάμπα.

Στο σπίτι της μνήμης μου
η μητέρα γελαστή κάνει πάντα φαγητό
κι ο πατέρας δουλεύει ...πάντα δουλεύει.

Στα δρομάκια του μικρού χωριού
αγέρας δυνατός φύσηξε.
Έριξε τα άνθη της η μυγδαλιά
κι έστρωσε λευκό σεντόνι
πέρασε μια όμορφη κοπέλα
που της μοίρας μας γραφτό ήταν
να γίνουμε για πάντα ταίρι.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-06-2024