σε ψάχνω Δημιουργός: Gitana mia, Γ.Τ. Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Μυρίζει όμορφα αυτό το χειμωνιάτικο απόγευμα. Περιπλανιέμαι στους δρόμους της πόλης. Στα σοκάκια, στα καλντερίμια. Κοιτάζω το ρολόι. Έξι το απόγευμα. Σκοτείνιασε και είναι όμορφα! Η μυρωδιά του καμμένου ξύλου απ τις σόμπες και τα τζάκια των σπιτιών ανακατεύεται με τον κρύο αέρα. Το πάντρεμα της μυρωδιάς και της εικόνας της χιονισμένης πόλης εκρέουν συναίσθημα.
Τώρα μπορείς να δεις καθαρά μέσα στα μαγαζάκια αφού οι μαγαζάτορες άναψαν τα φώτα εδώ και ώρα μέσα σ αυτά. Επίσης, ο δήμος δεν λησμόνησε να φωτίσει τη σκοτεινιά με τις λάμπες που κοσμούσαν τις τεράστιες ρετρό κολώνες. Παίρνω μια βαθιά ανάσα λες και ήθελα να ρουφήξω όλον τον αέρα της πόλης.
Καθώς σεργιάνιζα κατά μήκος των μαγαζιών το βλέμμα μου έπεσε σε ένα μικρό μαγαζάκι . Στην βιτρίνα του πρόβαλε η μινιατούρα ενός σαμαριού. Κρεμασμένο από πάνω του μια σειρά χάντρες πολύχρωμες με μια μεγάλη τόκα στο κέντρο επίσης στολισμένη με μικρότερες χαντρίτσες στις αποχρώσεις του γαλάζιου. Σ ένα αυτοσχέδιο μπάγκο κουδούνια για πρόβατα και κατσίκια γέμιζαν το χώρο. Κάποια με δερμάτινο κολάρο και άλλα με το ξύλινο αυτοσχέδιο κολάρο που κατασκεύαζαν και μόνοι τους κάποτε οι κτηνοτρόφοι.
Χωρίς δεύτερη σκέψη βρέθηκα μπροστά στην πόρτα και άνοιγα το βαρύ , ιδιόμορφο πόμολο της. Ένα καλησπέρα ψέλλισα μόνο στον μαγαζάτορα και σήκωσα τα μάτια μου ψηλά βλέποντας , αγγίζοντας , και καμιά φορά λικνίζοντας τα κουδούνια για να ακούσω τον ήχο τους. Παράλληλα εικόνες από χρόνια πριν κατακλύζουν το μυαλό μου. Χαμογελώ, δακρύζω, σκέφτομαι...θυμάμαι! Καθώς σκύβω κάποια στιγμή βλέπω ένα καλάθι με κάπως καμπυλωτά κουδούνια. Παίρνω ένα στα χέρια μου και το κουνάω. -Κυπρί είναι αυτό; ρωτάω τον μαγαζάτορα που δεν είχε πάρει τα μάτια του από πάνω μου και παρατηρούσε τις κινήσεις μου όλη αυτή την ώρα. Μπορεί να μην τον έβλεπα, μα ένιωθα την ματιά του ανάμικτη με περιέργεια. -Ναι! μου απαντά με έκπληξη! Μα πώς το γνωρίζεται; με ρωτάει. Χαμογέλασα μα δεν του απάντησα και αμέσως το βλέμμα μου ταξίδεψε ψηλά , στον απέναντι τοίχο. Το μαύρο μάλλινο ρούχο κερδίζει αμέσως το ενδιαφέρον μου και μου φέρνει στο νου εικόνες. Ένα κοριτσάκι τυλιγμένο σ αυτό, θα ταν δε θα ταν , στα πέντε με έξι χρονώ τυλιγμένο τις κρύες νύχτες που κοιμόταν στις καλύβες στα βουνά. Η περίφημη κάπα που απαντάται στην Ελλάδα με διάφορες ονομασίες. Στην Δυτική Μακεδονία ως μαλλιότο και στην Κρήτη ως καπότο.
-Τι ακριβώς ψάχνετε, κυρία; ακούω τη φωνή πίσω απ την πλάτη μου να με ρωτάει.
Γυρίζω αργά, τον κοιτώ στα μάτια και απαντώ: Τον Πατέρα μου ψάχνω... για την ακρίβεια τον έψαχνα...τώρα των βρήκα...μέσα στην εικόνα όλων αυτών που έχετε εδώ και μέσα στον ήχο αυτών των κουδουνιών...
Κατάλαβε...έσκυψε το κεφάλι... Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-07-2024 | |