Η Ελενη Του Ελυτη Δημιουργός: kostas maris, Κώστας Μιχαήλ Μαρής (Kosmima) πέταξα πάνω απ’ τ’ άστρο, με μικρά φτερά, για μια πατρίδα, π’ ο Οδυσσέας την είπε «Ελένη !». Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Η ΕΛΕΝΗ ΤΟΥ ΕΛΥΤΗ (Σάββατο 20 Ιουλίου 2024)
Πέρα απ’ τον γαλαξία, μπάρκο ξεκινώ,
ένας παλιός θεός, τα νώτα μου προσέχει,
στα μεσακά του δρόμου, λίγο πριν χαθώ,
μου δείχνει τ’ άστρο, στην πυκνή ομίχλη, που έχει …
Άφησα πίσω το χωράφι του παππού,
για να σαλπάρω πέρα απ’ του καημού τη λήθη
κι έγινα, αντί για λεία στ’ αλώνι του θεριού,
δράκος και πρίγκιπας, στο ίδιο παραμύθι …
Ήπια τις χάρτινες σταγόνες της βροχής,
γράφοντας λόγια, πάνω στα σπαθιά του χρόνου,
μ’ αίμα αδελφού και δράκου, τ’ άστρο της αυγής,
το ‘βαψα, για να πάρει χρώμα τ’ όνειρο μου …
Έκανα αγάντα κι όλο έψαχνα να βρω
αγάπη, κόντρα σ’ έναν σκάρτο κόσμο, ψεύτη,
άστρα γυρεύοντας στης μοίρας τον βυθό
και στων ονείρων τον παράξενο καθρέφτη …
Σαν αδερφάδες οι αναμνήσεις κι οι πληγές,
σώπασαν, ν’ ακουστούν περήφανα τ’ αηδόνια,
μέσα στα πράσινα φυλλώματα του «χθες»,
τ’ «αύριο» ν’ ανθίσει, ύστερα από τόσα χρόνια …
Όργωσα κύματα αρμυρά, θολά νερά,
σκληρά παλεύοντας, ματώνοντας τη χλαίνη,
πέταξα πάνω απ’ τ’ άστρο, με μικρά φτερά,
για μια πατρίδα, π’ ο Οδυσσέας την είπε «Ελένη !».
** Στίχοι : Κώστας Μιχαήλ Μαρής / “k©sm!m@” ***
Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-07-2024 | |