Ξυπ- νήματα

Δημιουργός: Ηypocrisy, γιουλη τσαμαλ

Χάρη σε όλα τα έμψυχα, της Φύσης... Ανθρώπους ζώα δέντρα βουνά θάλασσες...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ανέκαθεν το έμψυχο -ζωτικής σημασίας κ
ένδειξη ζωτικότητας- στο στόχαστρο. Άλλο επιδιωκόμενη λειτουργία βέβαια κι άλλο διωκόμενη προφανως.

Ανέκαθεν η μύηση στην φύση φύση μας. Άλλο μέσω λατρείας προφανώς κ άλλο από αγάπη βεβαια. Η λατρεία είναι λειψή αδηφάγα που ισοπεδώνει κ διωκει κάθε αντίθετο της, η αγάπη είναι ολότητα, το Παν η ελξη προς την ολοκλήρωση.

Την στιγμή που όλοι μας πρόκειται να πληρωθούμε ανά πάσα στιγμή... Είμαστε τα μόνα όντα που οικειοποιούνται αλλοιώνουν παραποιούν τα πάντα εξακολούθως. Κανένα κίνητρο κ κανένα συμφέρον δεν ωφελεί, η εθελοτυφλωση.

Έτσι κάπως γίνεται ολοφάνερα διακριτό από ποια σκοπιά και ποιο πρίσμα λειτουργεί ως επί το πλείστον , αυτό που ονομάσαμε ομάδα, εθελοντισμό, καταφύγιο, αλληλεγγύη κλπ... Ή και παιδεία, διασκέδαση, θέαμα, επιστήμη, θρησκεία κλπ...

Η εγκαταλειψη κοινως του έμψυχου κ ενστίκτου που διακρίνει κάθε ζωντανό ον , για μια γενναιόδωρη ποσότητα στάχτης στις αισθήσεις -δεν μας προ- άγει και σε Ανθρωπο. Παύει.

Η ελεύθερη βούληση λοιπον, ρίζα αποκλειστικά ψυχής κ ενστίκτου. Πουθενά αλλού η ελευθερία πνεύματος εξού κ σώματος. Ελεύθερα τα δέντρα, αμετακίνητα τα βουνά, προς κάθε ανθρώπινη πάντα απειλή και αντιπάθεια, -μας- ζούνε, μας προστατεύουν...

Η ηλιθιότητα ή αφέλεια αλλιώς, τελειώνει όταν τελειώνει η μεγαλομανία εξού και η κακοβουλία -ολοφανερα- το κάθε της προσωπείο.

Προς τι οπότε η αναπαραγωγή της δίχως την στοιχειώδη αποστασιοποίηση και κρίση; προς όφελος πάντα κρατούντων και υποστηρικτών.. Πόσο δυστυχισμένοι και μίζεροι ουσιαστικά και
χαρά μου, που δεν είμαι -και εγω- στην θέση τους. Ενσυναίσθηση.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-07-2024