Μία φορά και έναν καιρό (μέρος πρώτο)

Δημιουργός: Νίνο Αυγέρης, Αντώνης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ήταν 10, ήταν 11, ήταν 12; με πήρες τηλέφωνο και μου είπες να βρεθούμε! Κανονίζαμε αυτό τον καφέ, καιρό τώρα! Το ονειρευόμουν!

Ντύθηκα όσο πιο γρήγορα μπορούσα, όπως, όπως. Πήρα τα κλειδιά, τσιγάρα λίγο από τον έρωτα που είχα στο μυαλό μου για εσένα. Λίγο από την χαρά, λίγο από την ελπίδα. Τα έβαλα όλα στην τσέπη μου μαζί με το κινητό και έφυγα γρήγορα γρήγορα για να σε συναντήσω. Να έρθω να σε βρω! Τα συναισθήματα μου ανάκατα να ξεχειλίζουν. Στάζουν, κάπως πρέπει να τα σταματήσω, να τα κρύψω καλά, γιατί ίσως μπορεί να φοβηθείς!
Είμαι τόσο και άλλο τόσο και άλλο τόσο ερωτευμένος μαζί σου. Πόσο μη με ρωτήσεις. Ούτε και εγώ ξέρω να σου πω! Ψάχνω να βρω, τι είναι αυτό που με έκανε και μαγευτικά στην εικόνα σου. Δε ξέρω! Δεν έχω νιώσει ΠΟΤΕ έτσι.

Τα ακούς; ΠΟΤΈ._

Όταν έφτασες με πήρες τηλέφωνο να δεις που είμαι και εγώ ήμουν σχεδόν απέναντι σου. Μία ανάσα μακριά σου. Μόλις αντικριστήκαμε και οι δύο χαμογελάσαμε. Εγώ, κάπως λίγο παρά πάνω. Ο κόσμος έβλεπε ένα χαμόγελο να περπατάει. Είναι τόσο λίγος ο χρόνος, που δε ξέρω α θα προλάβω να σου πω όλα αυτά που θέλω να σου πω. Μόλις με είδες χαμογέλασες και εσύ με την σειρά σου.

Πόσο σου πάει να χαμογελάς, σίγουρα θα στο έχουν πει... τώρα στο λέω και εγώ.

Με αγκάλιασες, σε αγκάλιασα και ξεκινήσαμε να περπατάμε για το καφέ... πρώτο πράγμα που σχολίασες ήταν το περπάτημα μου, οτι περπατώ γρήγορα και σου αρέσει. Συνήθως, είπες πως περπατάνε αργά. Δε σου είπα όμως ότι βιαζόμουν να κάτσουμε, να πάρω μία τζούρα από τον έρωτα σου, το βλέμμα σου. Να χαρώ και άλλο. Να νιώσω ότι είμαι τρελά, κολασμένα ερωτευμένος μαζί σου και από κοντά...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-08-2024