Μάθημα αποταμίευσης Δημιουργός: heardline, Λύρας Ιωάννης Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info ΜΑΘΗΜΑ ΑΠΟΤΑΜΙΕΥΣΗΣ
(ΑΠΟ ΤΣΙΓΚΟΥΝΗ, ΑΠΟ ΠΟΙΟΝ ΑΛΛΟ;)
Τσιγκούνης βρέθηκε να ζει δίχως μία δεκάρα,
αφού δεν είχε αγορές – σε όλους μας τρομάρα!
Τα κόκαλά του φαίνονται στο κρέας από κάτω
και δεν δαγκώνει κατιτίς εάν του λέγεις φά’ το.
Πετσί και κόκαλα αυτός, με ένα μάτσο φράγκα,
υπηρετών τον ίδιον, δίχως μία ανάγκα.
Που μια δραχμή δε σπαταλά και «αν» τη σπαταλούσε,
απ’ το ’να χέρι θα ’φευγε, στο άλλο να τραβούσε.
Να η αποταμίευση, απ’ την οικονομία
άνευ εξόδων για να ζεις – «και μες στην ευνομία».
Να και το μάθημα ζωής, σ’ όλους μας εδώ τώρα
– όσο μπορείς ανάπνεε λιγότερο στην ώρα (!)
Αρχίσατε λοιπόν κι εσείς, ως το παράδειγμά σας,
να αποκτάτε τον παρά απ’ το κατάντημά σας.
Προτού σ’ αυτό ρωτήσατε όλοι τον ιατρό σας
τις πιθανές συνέπειες για τον οργανισμό σας.
Αυτός π’ αποταμίευε και μάζευε το χρήμα
αυτό δεν το εχώρεσε το μνήμα του – τι κρίμα!
Σκώληκες το λιμπίστηκαν, φάγαν ώσπου μπουχτίσαν
κι ό,τι κάτω απόμεινε λίπασμα το αφήσαν.
Πάντα μόνο τσιγκούνηδες θα αποταμιεύουν
κι απ’ την οικονομία τους θα μένουν οστά σκέτα.
Διαλύοντας το σώμα τους, καθώς δεν θα ξοδεύουν,
για αναγκαία βασικά – άντε σ’ αυτούς και πες τα…
Το χρήμα ντάνες κάμουνε και σε σακούλια βάζουν
κι όχι για ανάγκης πράματα, αλλά για την αρρώστια,
που κρύβεται στο είναι τους, χωρίς ποτέ να σκάζουν,
αφ’ ούτε κι η συνείδησή τους πρήζει τους τα σ’κώτια.
Κι όσοι τους τριγυρνούν αυτούς, για κάνα ψιχουλάκι,
αν λίγες λέξεις παίρνουνε, ποτέ δεν παίρνουν χρήμα.
Κάθε τους λέξη χάνεται, πετώντας σαν πουλάκι,
στα βάθη του ορίζοντα, μη μένει κει ως κρίμα.
Ιδού αποταμίευση, πλείστων τσιγκουνεμένων,
που και σ’ αυτό το λόγο τους κάνουν οικονομία.
Δε θα ’βρουν μες στους κάδους τους τσούρμα δυστυχισμένων
σκουπίδια κείθε να πετούν, που δε χαλάνε μία…
Και μπιμπελό που βρίσκουνε όλοι τον εαυτό τους
–που δεν παντρεύονται ποτέ και μένουνε στο ράφι–
η μοναξιά χαλάλι τους, για το θησαυρισμό τους,
που χρήμα στο ακέραιο μένει, μην πάει στράφι.
Έτσι τα χρήματ’ άγονται αποταμιευμένα.
Με κάβουρες στην τσέπη τους, που να καραδοκούνε,
σαν χέρι βάνουνε εκεί καβούρια αγριεμένα,
με δαγκωνιές τη φόρα τους να κόβουν, μην μπορούνε
χρήμα να πιάνουν και σκορπούν σ’ άσκοπη αγορά τους.
Αποταμίευση λοιπόν, κι ας πάνε κι από πείνα.
Που ως κι ο τάφος τους αυτός θα μοιάζει κουμπαράς τους,
με όσα φράγκα θα χωρούν, δίχως που να ’ν’ βιτρίνα.
Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-08-2024 | |