Αλίμονο στον έρωτα που δεν αναδακρυώνει

Δημιουργός: Μαρία Χ., Μαρία Χατζηγιάννη

Καλημέρα στιχοοικογένεια !

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αλίμονο στον έρωτα που δεν αναδακρυώνει
Και τελειώνει μονομιάς σαν το φιλί παλιώνει
Όλα στη φθίση οδηγούν το πρόσκαιρο κορμί μας
Μόνον η δίψα της ψυχής μετρά την αντοχή μας...

Στο δρόμο δε βολεύεσαι.. στο σπίτι δεν κοιμάσαι
Σαν το θεριό πορεύεσαι.. σαν ξωτικό θυμάσαι
.. Τα πού 'ριξες θεμέλια κι άχτιστα μείναν σπίτια
Τα όνειρα τα τέλεια που γίνηκαν ερείπια...

Όλα ξανά απ' την αρχή μ' όρεξη καταπιάνεις
Μάστορας γίνεσαι δεινός.. τα χαλασμένα φτιάνεις
Τίποτε δύσκολο μαθές δεν σου φαντάζει τώρα
Ουράνιο τόξο γίνεται η μέσα σου η μπόρα...

Άλλοι τα χρόνια τα σφαλούν στάσιμα σε μιαν άκρη
Μην ξοδευτούν αναίτια στα ποθητά τα μάκρη
Σεντόνια ατσαλάκωτα.. των εραστών το μνήμα
Ζωές σε αποστείρωση.. του θάνατου το σχήμα...

Αλίμονο στη βόλεψη που σώματα σαπίζει
Τη μια θαμπώνει το γυαλί.. την άλλη το ραγίζει
Αλίμονο στ' αλίμονα τα χιλιοπλανταγμένα
Που χάθηκαν απέλπιδα στης μοίρας τα γραμμένα
Αφού τη μοίρα γράφουμε καθείς μας κάθε μέρα
Το ριζικό γίνετ' ευχή κι όχι κακιά φοβέρα...



12-9-2024

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-09-2024