Η μοναξιά της κιβωτού

Δημιουργός: Επίκτητος, Πάρις Πλατανιώτης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ακούω γλυκά τραγούδια στη μέση του κατακλυσμού.
Το τραγούδι είναι όμορφο, αλλά η βία του καιρού
αποτρέπει την απόλαυση.
Ανθρώπων ιδιοτροπία είναι να αγνοεί τον φόβο του θανάτου.
Σε αυτή τη μοναξιά αναρωτιέσαι γι αυτούς που έμειναν,
κι αναζητώ μιαν απάντηση.
Στα βάθη της κιβωτού ακούγονται κραυγές πουλιών
κανείς δεν καταλαβαίνει τι συμβαίνει.
Ίσως νοστάλγησαν τον καθαρό αέρα, τον υπέροχο ήλιο,
τα καταπράσινα χωράφια.
Πρέπει να νιώσεις τη αγωνιώδη σιωπή των ζώων
όταν αφουγκράζονται μόνα τους τον κίνδυνο,
την διακριτική μουσική των μηρυκαστικών.
Γκρίζοι ουρανοί ξεχωρίζουν μέσα από την ομίχλη
το αμυδρό φως της πρώτης εποχής φαίνεται από μακριά.
Η Κιβωτός επιπλέει πάνω από τα ερείπια του παρελθόντος
χωρίς να ανησυχεί για τον σπόρο του κόσμου.
Πέρα από τον ανοιχτό ουρανό αρχίζει η έρημος και η λήθη.

Θεσσαλονίκη 24 Σεπτεμβρίου 2024

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-10-2024