Πλατυσκαλο

Δημιουργός: kostas maris, Κώστας Μιχαήλ Μαρής (Kosmima)

δεν παραμέρισα ποτέ, λόγω τιμής, τ’ ανάριο φως, συναισθηματικής ορμής κι αν είχα εγωισμό, τον άφηνα στην άκρη,

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΠΛΑΤΥΣΚΑΛΟ (Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2024)

Για να μη σπάσω χίλιες ντόγες την γ-καρδιά,
να την πετάξω, στα σκυλιά ή αλλού, ποιος ξέρει ;
σαν κυνηγός και σαν προφήτης της σιωπής,
θα σεβαστώ την άκρη ετούτης της κλωστής,
π’ ακολουθώντας, στου λαβύρινθου τα μέρη,
μ’ έβγαλε αχάραγα, έξω απ’ την υγρή σπηλιά,
καθώς ακόνιζα στην πέτρα το μαχαίρι,
όπου αντιφέγγιζαν τα χρόνια τα παλιά
κι αίμα απ’ της μνήμης, το θλιμμένο περιστέρι …

Όποιο πουλί,
απ’ τα βέλη που ‘χα στη φαρέτρα,
γλύτωσε απ’ τη βολή,
η ζωή στα πέντε μέτρα,
λίγο πιο πέρα,
απ’ του θανάτου την αρένα,
το ‘βρε και ζωντανό,
το πρόσφερε σ’ εμένα …

Για να μη νιώσεις πως πικράθηκα, άκου αυτό
όσες φορές κι αν σημαδεύτηκα απ’ το δάκρυ,
δεν παραμέρισα ποτέ, λόγω τιμής,
τ’ ανάριο φως, συναισθηματικής ορμής
κι αν είχα εγωισμό, τον άφηνα στην άκρη,
όταν ζυγιάζοντας τα βάρη της καρδιάς,
τρύπαγα τ’ όνειρο, με της σιωπής τ’ αδράχτι,
άρτια κραδαίνοντας τα λόγια της φωτιάς,
στης πιο βαθιάς συνείδησης, το μονοπάτι …

Όποιο σκαλί
πάταγα, για ν’ ανέβω στ’ άλλο,
δεν το λησμόναγα,
κατόρθωμα μεγάλο
είναι για ‘μένα αυτό,
μα και για τον καθένα,
που καρτερούσε
στο πλατύσκαλο, εμένα …

** Στίχοι : Κώστας Μιχαήλ Μαρής / “k©sm!m@” ***

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-10-2024