Η Καταιγιδα

Δημιουργός: ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ, Αγγελική

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αγάπησα μια αστραπή, που ήρθε να δώσει χρώμα
Σε ένα άδειο πρωινό, μία θλιμμένη ώρα

Ο ουρανός ήταν βαρύς, κλέψαν την ηλιαχτίδα
Σύννεφα μαύρα φόραγε, έφερνε καταιγίδα

Αγρίεψε και βρόντηξε, άστραψε απ΄ το κακό του
Και με μια θύελλα βροχή, έβγαλε το θυμό του

Οι αιθέρες εμαλώνανε και αστραπές πετούσαν
Και με δακρύβρεχτο οδυρμό, τα νέφη διαλούσαν

Κι εκεί που εμαλώνανε, μια αστραπή ξεφεύγει
Και μέρος μη αγώγιμο, κινάει για να εύρει

Μια γέρικη βελανιδιά και ένα κυπαρίσσι
Θάνατο βρήκανε φριχτό, είχαν στοιχηματίσει

Ν΄ αγγίξουνε τον ουρανό, στα σύννεφα να φτάσουν
Και με τις ρίζες τους στη γη, τα ύψη να απολαύσουν

Μια οξιά που έμενε πιο κει, δεν είδε τι συνέβη
αυτή φοβάται το άγνωστο και τον κορμό γυρεύει

Δεν πέρασε ώρα πολλή, τα πάντα ηρεμήσαν
Τα δέντρα εποτίστηκαν και τα νερά κυλήσαν

Οι υδροσταγόνες της βροχής, φως του ηλίου βρήκαν
Με χρώματα το έντυσαν, ίριδα το βαφτίσαν

Δέσμη φωτός ξεπρόβαλε, στον ουρανό με χάρη
Και τόξο εσχημάτισε, σαΐτες να πετάει

Ο έρωτας γεννήθηκε, ψάχνει να βρει το ταίρι
Που έχει λαχτάρα για αγκαλιά, ξέρει να σαϊτεύει

Έτσι δεν είναι κι η καρδιά, που αγκαλιά γυρεύει
Όταν μαγεύεται απ΄ το φως στα ύψη ανεβαίνει

Άμα φοβάται το άγνωστο, μια προστασία θέλει
Κι αν καταιγίδα έρχεται, που να κρυφτεί δεν ξέρει

Κι εσύ ψυχή μου άυλη, που εκπλήρωση γυρεύεις
Όλα τα ντέρτια της καρδιάς, πρέπει να τα υπομένεις

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-10-2006