Αναδρομες

Δημιουργός: kostas maris, Κώστας Μιχαήλ Μαρής (Kosmima)

Αναμοχλεύει ο λογισμός παλιού καιρού μεράκι, κάτω απ’ το παραθύρι τζη, μ’ αφέγγαρο ουρανό,

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ (Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2024)

Αναμοχλεύει ο λογισμός
παλιού καιρού μεράκι,
κάτω απ’ το παραθύρι τζη,
μ’ αφέγγαρο ουρανό,
να τραγουδώ για το σεβντά
που μ’ έβγαλε γ-καπάκι,
ήμουν γ-κοπέλι κι είμαι ‘δα,
πενήντα σκιας χρονώ’ …

Ανασκαλίζω με το’ νου,
στιγμές π’ ονειρευόμουν,
για μιας αγάπης το’ σεβντά,
α-που ‘χα από μικιός,
τον γ-κανταδόρο τση ‘κανα,
πως θα την παντρευόμουν
λογάριαζα, μ’ απόμεινα
απ’ αγάπη ορφανός …

Αναγυρίζω το στενό,
στο ίδιο σπίτι μένει,
εκεί-δα α-που τραγούδιουνα’
τσ’ αγάπης τον γ-καημό
κι είναι ντροπή. Γιατί αυτή
ε-δα ‘ναι παντρεμένη
κι εγώ ‘μαι ένας μεσήλικας,
χωρίς προορισμό …

Αχ ! στερνή μου, πρώτη γνώση
να ‘σουν ν-τότε-σας για ‘μένα,
θα ‘χα από πολλά γλυτώσει
βάσανα κι απωθημένα …

Μ’ άλλη αγάπη θα μπλεκόμουν,
την παλιά να λησμονήσω,
αχ-ι ! τα παντέρμα χρόνια,
μα δεν ν-τα γιαγέρνω ο-πίσω,
αχ-ι ! τα παντέρμα χρόνια,
μα δεν ν-τα γιαγέρνω ο-πίσω …

** Στίχοι : Κώστας Μιχαήλ Μαρής / “k©sm!m@” ***

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-12-2024