Στο στόμα τού πολέμου

Δημιουργός: Ελένη Σ., Ελένη Σωφρονίου

...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στο στόμα τού πολέμου

Καπνός, φωτιά, καμένη γη, σειρήνες, μαύρη σκόνη
κάτω απ’ τη στάχτη η πληγή κι σφαίρα που σκοτώνει.
Κραυγή, σιωπή, πικρή βροχή , βαθιά ρωγμή η ρυτίδα
γίνεται τέλος η αρχή κι η ξενιτιά πατρίδα

Μετρούν τα χέρια χωρισμούς, τα σώματα κηλίδες
μάτια χαμένα σε σταθμούς δακρύζουνε ελπίδες.
Κι ένα παιδί μ’ ένα γιατί στο στόμα τού πολέμου.
Πόσους θανάτους να γευτεί; Πόσους θανάτους, Θεέ μου;

Πίνω καπνούς, ξερνώ λυγμούς. Ένα παιδί δακρύζει.
Η μάνα του με σκοτωμούς κι οβίδες το κοιμίζει.
Τι να του πω για δυνατούς; Τι να του πω για ξένους;
Τι να του πω γι’ αδάκρυτους, για νικητές - χαμένους;

Πώς να μερέψω την οργή; Ποια αλήθεια να του κρύψω;
Ψάχνω στη στάχτη τη ζωή, να τού τη δώσω πίσω


Ελένη Σωφρονίου Στρατή

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-05-2025