Στης μοναξιάς τα δειλινά

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, να είστε καλά, σας ευχαριστώ όλους.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Θα βγω ψηλά εις το βουνό
και θα σας τραγουδήσω
για ότι με πνίγει και πονώ
δεν θα γυρίσω πίσω.

Θα βρω λιθάρια, ριζιμιά
δέντρα, σ` όλα τα ύψη
και θα μιλώ σ` όλα τ` αρνιά
για ότι μου` χει λείψει.

Στρώμα μου θα` χω τη γης
και πράσινο χορτάρι
κρύο νεράκι της πηγής
κι όταν θα έρθει βράδυ.

Μπορεί να κλάψω, να χαθώ
σε πλήθος αναμνήσεις,
μ` άσπρο φουστάνι θα ντυθώ
θα` χω όλες τις λύσεις.

Σε τούτα δω τ` ανθρωπινά
που δεν τ` αντέχω άλλο,
της ανθρωπότητας δεινά
κι` έχω καημό μεγάλο.

Μες στα πλατάνια θα σταθώ
να δω τη γη από ψηλά
κι αν είναι λίγο να σωθώ
στης μοναξιάς τα δειλινά.

Θα τραγουδώ με τα πουλιά
πουλί κι εγώ μαζί τους
θα πάρω απ` τη σιγαλιά
θα πάρω απ` τη ζωή τους.

Την λευτεριά την ακριβή
δαχτυλίδι θα την κάνω
κι όταν θα μου`ρθει μια αυγή
θα πέσω να πεθάνω.

Και θα σκορπίσω τα χαρτιά
στα πεύκα και στα δάση
μια τελευταία χαρακιά
θαρρώ πως θα με φτάσει.

8-7-2025
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-07-2025