Η αβάσταχτη ανάγκη

Δημιουργός: kostas71, Μπαρμπαγιάννης Κωνσταντίνος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η αβάσταχτη ανάγκη μου ξυπνά
Τα χαράματα μαζί με τους αγγέλους
Στον καθρέφτη με κοιτάζει σιωπηλά
Σαν σκιά από καιρούς ναυαγισμένους.
Κι η ζωή μου σε μια κρύα φυλακή
Περιμένει ευκαιρία ν’ αποδράσει
Κι η ψυχή μου σαν νιφάδα σε γιορτή
Που φοβάται μη το δρόμο της ξεχάσει….

Σαν τα όνειρα που βλέπουν τα πουλιά
Στο ταξίδι για τις χώρες των ονείρων
Έτσι ζουν και νοσταλγούν στη μοναξιά
Όσοι έπαψαν να ζουν εντός ορίων.
Κι η αγάπη μου μια κόλα από χαρτί
Που τις λέξεις μου τις νύχτες αγκαλιάζει
Σαν μια πόρτα που ‘χει μείνει ανοιχτή
Και να φύγω πριν να κλείσει με προστάζει…

Η αβάσταχτη ανάγκη μου, εσύ
Που μου λείπεις και ο χρόνος μου τελειώνει
Σ’ αγαπάω κι ας μην ξέρω το γιατί
Κάθε τόσο και τους δύο, μας σταυρώνει.
Κι όσα θέλω σαν τα κύματα περνούν
Κι έτσι χάνονται και μένει μόνο πλήξη
Όσοι έμαθαν στ’ αλήθεια ν’ αγαπούν
Κάποια μέρα θα πεθάνουν από θλίψη…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-10-2006