Ας χαθούμε

Δημιουργός: errikos_rwot

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ανάμεσα στα άκαρπα "αντίο"
παρεισφρέει ο μίτος της σύνδεσης,
αδήριτη κι αναντικατάστατη ευλογία,
κόντρα σε όλους τους καιρούς
και τις ατέρμονες περιπλανήσεις μου.

Μια σύνδεση που όλο αναδιπλώνεται,
θεριεύει και ξεχειλίζει
παντού κυλάει ορμητικά
σε μια αδιάκοπη άμπωτη,
λες και πουθενά δεν χωράει...

Δεν μου ταιριάζει η παραφορά
μα έχω ανάγκη από ένα ήρεμο
και αξιοπρεπές τέλος,
με μια προοπτική να ελλοχεύει,
η αυτοαναίρεση της ίδιας μου της ύλης.

Η σύνδεση, με βεβαιότητα θα πω,
εμπεριέχει αμφιβολίες και αινίγματα,
ως αναπόσπαστο μέρος της γοητείας,
όπως ακριβώς οι αθέατες πλευρές,
οι στιγμιαίες εκλάμψεις στα μάτια,
που προδίδουν τα μύχια συναισθήματα.

Η έλξη δεν περιγράφεται με λόγια,
κρύβει δέος και νοσταλγία απέραντη,
λες κι έσπασε ο Θεός την καρδιά
σε μυριάδες θρυμματισμένα κομμάτια.
Κι όπως αυτά ξεμακραίνανε,
απέμεινα ψυχρός και απόμακρος
στην χώρα της απέραντης λήθης.

Τυλίγομαι με την ανασεμιά της σύνδεσης
θωπεύοντας τρυφερά το παρόν
που περικλείει το ανέσπερο φως του αιώνιου
και τις θαυμαστές εκφάνσεις της ζωής.

Το βλέπω πια ξεκάθαρα με κατανόηση,
η σύνδεση είναι η πατρίδα
των κεραυνών και των δακρύων,
είναι η σιωπή που εύγλωττα ομιλεί,
καθρέφτης και πύλη για το υπερπέραν,
αφήνοντας πάντα χώρο
για το αναπάντεχο και το μυστικό,
για το άρρητο
και τις πολλαπλές διαστάσεις του.

Κι αν κάνεις λάθος και χαθείς;;;
Ας χαθώ, στον γκρεμό βγάζω φτερά.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-07-2025