τέλειωσε

Δημιουργός: tabasco0, Νίκος

https://youtu.be/zdDhinO58ss?si=N4m-FLryR-H-tgvu

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πολλά μπορούν να ειπωθούν
σ’ αυτό το μικρό καφέ
με τους μπαρόκ καθρέφτες,
ένα κλιματιστικό που πνέει τα λοίσθια
και το ημίφως να κάνει τα πρόσωπα μας
να δείχνουν περισσότερο συμπαθητικά
απ’ ό,τι στην πραγματικότητα είναι.

Μιλήσαμε.
Όσο μπόρεσε ο καθένας,
αν αναλογιστείς τις ιδιάζουσες συνθήκες
που θύμιζαν τρικυμία εν κρανίω
Σε μια ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα,
φορώντας τα πιο κοφτερά μας χαμόγελα,
χρησιμοποιώντας τις πιο λαξευμένες μας ματιές.

Ακροβατώντας από το να έχουμε την προσοχή
ως επίκεντρο του κόσμου
έως την επιβολή —
λες και αυτός ο κόσμος να ’ναι δικός μας.

Μοιάζαμε δυο πυγμάχοι που βαράνε,
μα κανείς δεν πέφτει.
Δώδεκα γύροι
κι ύστερα μένουμε στις γωνίες,
ιδρωμένοι,
να περιμένουμε τους κριτές —
ή τον χρόνο —
να αποφασίσουν για τον νικητή στα σημεία.

Οσονούπω οι σιωπές.
Παρατεταμένες,
απλώνονται στο ταβάνι
σαν σχήματα από υγρασία
Κάποτε θα ξεκολλήσει ο σωβάς
και θα πέσει κάτω
Καποτε η σιωπή θα γίνει κραυγή.

Μόνο το μυαλό εξακολουθεί,
να κάνει φασαρία πια —
προσπαθώντας,
να υπολογίσει,
να συγκεράσει, να τιθασεύσει —
να καταφέρει
να βρει μια πειστική δικαιολογία παραίτησης
απέναντι σ’ ό,τι έχει προαποφασίσει
η καρδιά να επιβάλει.

Κι αφού βγήκε και η ετυμηγορία,
πρέπει και να εκτελεστεί.

Είναι αστείο.
Έχω να καπνίσω πέντε χρόνια,
μα κείνο το τσιγάρο το παίρνω
από το πακέτο σου ανεπιφύλακτα.
Τελετουργικά.
Λυτρωτικά.

Είναι το τέλος μιας εποχής
και η αρχή μιας άλλης —
φοβούμενοι και υποψιασμένοι
ποια μπορεί να είναι αυτή.

Είναι από εκείνα τα βράδια
που όλα πηγαίνουν στραβά.
Μια πασιέντζα
που το πεπρωμένο δεν αφήνει να βγει.

Τα μη αλκοολούχα ποτά
σε τέτοιες περιστάσεις
μεγαλώνουν τη χασμοδία
μεταξύ αυτού που είσαι
κι αυτού που δεν θα ξαναείσαι.

Κι εγώ καλούμαι να παίξω τα ρέστα μου.
Αρκεί.
Κάποιοι δεν έχουν ευκαιρία
ούτε καν γι’ αυτό.

Έχω ένα τσιγάρο χρόνο.
Τίποτα λιγότερο.
Τίποτα περισσότερο.
Δίκαιο.

Ό,τι δεν ειπώθηκε με ειρμό,
να ειπωθεί από ένστικτο,
από ανάγκη
κι αυτοσυντήρηση —
για μία και μοναδική φορά: από αγάπη.

Μόνο η αγάπη μπορεί να μας γλιτώσει από τους εαυτούς μας.
Θα ’χει τους λόγους της που δεν το κάνει.
Ίσως δεν αγαπάμε αρκετά.
Ίσως δεν μπορούμε παραπάνω.

Έχω ένα τσιγάρο δρόμο.
Ο αναπτήρας τέλειωσε.
Η φωτιά δεν ανάβει.
Το τσιγάρο δεν θα καεί.
Η κλεψύδρα δεν θα αρχίσει να μετράει.
Κι εμεις λες θα μείνουμε βαλσαμωμένοι
στις κορφές κάποιας βιβλιοθήκης
πρωταγωνιστές μιας ερωτικής ίστορίας
ενός σκονισμένου τόμου.

Διάολε!
Κι εσύ;
Τι πρόκειται να κάνεις;
Χωρίς την νικοτίνη
να μας μουδιαζει το μυαλό
και να μας φέρνει μια τζουρα πιο κοντά
σε ενα γλυκό τέλος;
Θα ξεφορτωθείς τον αναπτήρα —
ή τον άνθρωπό
που τον κρατάει ακόμα ;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-07-2025