Kάθαρση

Δημιουργός: circoginame

Αυτά για το τότε μου - ε, Χαρά; - και αύριο το τώρα μου. Υ.Γ. Σας την έσκασα τελικά

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αναρωτιέμαι καμιά φορά
γιατί ο έρωτας να είναι για τους περισσότερους
μια μάχη, μια σφαγή, ένα φονικό.
Το ξέρω, το ‘χω ζήσει -
το όνειρο να γίνεται εφιάλτης.
Ευτυχώς τρόμαξα και ξύπνησα
και πρόλαβα να φύγω.
Διάλεξα τη ζωή απ’ το θανατικό.
Τώρα που η απόσταση άπλετη θέα μου προσφέρει,
θυμάμαι είχε γεύση από δράμα.
Ένιωθα σαν ηρωίδα τραγική,
που ζει αυτό που άλλοι μόνο στα βιβλία έχουν διαβάσει,
παγιδευμένη σ’ έναν ιστό που είχα υφάνει – που είχαμε υφάνει-, σφιχτά πλεγμένο απ’ του εγωισμού το νήμα
και της ματαιοδοξίας – αυτά τα δυο μας έφεραν κοντά,
τον έναν τρόπαιο για τον άλλο.
Η ιστορία μας κλεμμένη
από τραγούδια, από βιβλία, από ταινίες,
προσαρμοσμένη και στα μέτρα μας ραμμένη -
τόση ανασφάλεια...
Βαυκαλιζόμασταν ότι είμαστε κάποιοι άλλοι -
δεν έχει ανήφορο ο δρόμος για την τρέλα -
πρέπει εσύ να φρενάρεις – έγκαιρα.
Πώς είναι δυνατόν ν’ αγαπάς και να σκοτώνεις;
Σκέφτομαι τελικά πως ίσως
να μη δίνουμε δεκάρα για τον άλλο.
Τον εαυτό μας, αυτόν ερωτευόμαστε,
που ενέπνευσε ένα πάθος τόσο δυνατό.-

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-10-2006