«την έπιασες τη Μαλλιαρή;»

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>«την έπιασες τη Μαλλιαρή;»</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>«την έπιασες τη Μαλλιαρή;»</b><p>Δημιουργός: Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ, <i>Νίκος </i><p><i> ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΑΥΓΟΥΣΤΟ</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p><br />
<br />
<br />
«ΤΗΝ ΕΠΙΑΣΕΣ ΤΗ ΜΑΛΛΙΑΡΗ;»<br />
<br />
«Την 1η Αυγούστου πιάνουν οι γυναίκες τις «μαλλιαρές», δηλαδή πέτρες με χόρτα θαλασσινά, μπαίνοντας στη θάλασσα, και τις βάζουν κάτω από τα κρεββάτια για δροσιά, δηλαδή για να μένουν το καλοκαίρι δροσερά κι ευχάριστα» [ή όπως εννοούν το «δροσιά» οι συμβολισμοί τους]<br />
ΑΡΧΙΔΟΥΚΑΣ ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΣ ΣΑΛΒΑΤΟΡ, «ΖΑΝΤΕ», ΠΡΑΓΑ  1904<br />
<br />
Το βράδυ της τελευταίας ημέρας του Ιουλίου, και ενόψει της Σαρακοστής του Δεκαπενταύγουστου που ξεκινά την επομένη,  οι  Ζακυνθινοί της πρωτεύουσας του νησιού, “τση Χώρας”, συγκεντρώνονται στους παραλιακούς δρόμους που βρίσκονται στις άκρες της πόλης -της Αγίας Τριάδας, του Αγίου και στα Ταμπάκικα-  και περιδιαβαίνουν τραγουδώντας και ανταλλάζοντας σκαμπρόζικα αλληλοπειράγματα, περιμένοντας να πάει η ώρα δώδεκα τα μεσάνυχτα.<br />
Με το που αλλάζει η μέρα και μπαίνει η 1η Αυγούστου, τα καμπαναρία που σημαίνουν την έλευση της Σαρακοστής, δίνουν το σύνθημα στις ζακυνθινές, που  βγάζουν τα παπούτσια τους, ανασηκώνουν τα φουστάνια και μπαίνουν στην θάλασσα, στην άκρη εκεί που σκάει το κύμα, “για να πιάσουνε τη μαλλιαρή”. Αναζητούν δηλαδή μια πέτρα στην οποία έχουν φυτρώσει φυτά από εκείνα που φύονται κάτω από το θαλασσινό νερό.<br />
Είναι η λεγόμενη “μαλλιαρή” που την ανασύρουν σαν τρόπαιο, την φέρνουν στο σπίτι τους κρατώντας την ψηλά στο χέρι,  και την τοποθετούν κάτω από το κρεββάτι. <br />
Η “μαλλιαρή”, κατά παράδοση αιώνων, φέρνει  καλοτυχία για όλη τη χρονιά, και, επιπλέον, δροσιά στο κρεββάτι. Όσο δε περισσότερο μαλλιαρή είναι η πέτρα, τόσες περισσότερες πιθανότητες έχουν οι ανύπαντρες να δούνε στον ύπνο τους τον άντρα που θα παντρεφτούν. Για αυτό δεν ψάχνουν απλώς για μια μαλλιαρή, αλλά …για την πιο μαλλιαρή.<br />
Κανείς  δεν ξέρει αν το έθιμο γίνεται περισσότερο για τις μεταφυσικές ιδιότητες της χορταριασμένης πέτρας ή για το διονυσιακό κέφι από την ανταλλαγή λογοπαίγνιων σχετιζόμενων με τη λέξη “μαλλιαρή”.<br />
Eίναι γεγονός ότι πρόκειται για ένα έθιμο καθαρά χωραίτικο. Αστικό. Στα χωριά της Ζακύνθου δεν το τηρούσαν, σε πολλά δε ούτε καν το γνώριζαν. Για να μην πούμε  ότι και από τη Χώρα πιο πολύ το τηρούσαν όσοι έμεναν στις παράλιες περιβόητες «ερωτικές» περιοχές Άμμος, Ταμπάκικα και Αγία Τριάδα, ενώ από τις υπόλοιπες περιοχές της Πόλης έρχονταν στις γειτονιές αυτές όσοι είχαν όρεξη για αστεία, κρασί και τραγούδια. <br />
Η γιορτή είναι ένα είδος μίνι καρναβαλιού, που θυμίζει κάτι από τις Απόκριες που προηγούνται της Μεγάλης Σαρακοστής του Πάσχα.<br />
<br />
Διονύσης Βιτσος<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-08-2025</td><td valign=top></td></table><br />