Το γλυκό της άγουρης νιότης

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Περπάτησα......

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Περπάτησα κει που το κύμα
φιλά τη χρυσή άμμο
στα χίλια καυτά καλοκαίρια
όταν ο ήλιος λούζει το κεφάλι του θεριστή.
Περπάτησα στα σοκάκια με τις
μάντρες που γιόρταζαν αναστάσιμα
φορτωμένες αγιόκλημα, γιασεμιά
κι άγριες τριανταφυλλιές,
κι αγνάντεψα το πέλαγος να
ντύνεται στα σμαραγδιά,
στα ξερά χορτάρια που λιάζονταν
οι οχιές,
μυριάδες, ίδιες με την απληστία
των ανθρώπων
έρποντας, αλλάζοντας πουκάμισα.
Περπάτησα, στον ίσκιο των κυπαρισσιών
στα δοξασμένα μνήματα
κει που αναπαύονται οι ψυχές
που μας ψηλώνουν,
μάζεψα δάφνη, μυρτιά, θυμάρι
και δενδρολίβανο
για να κρατώ στη ψυχή την
ομορφιά της πλάσης.
Περπάτησα, στα πράσινα λιβάδια
κι είδα τα άγρια άλογα
τα ζήλεψα κι είπα θεέ μου
ας τους μοιάσω,
κοίταξα τους αετούς να πετούν
περήφανοι στις βουνοκορφές
κι είπα πάρτε με μαζί σας θέλω
και εγώ να πετάξω,
μα δεν ακουγόταν η φωνή μου
χάθηκε στη βουή των
ανρώπινων πληγών.
Περπάτησα, στα δικά μου τα άσπρα μάρμαρα
μια οργιά απ` τη σπηλιά
που γεννούσε ζωές,
ψήλωσα και θέριεψα
υψώθηκα στα ουράνια
είναι δικά μου τούτα δω
είναι παιδική μου ιδιοκτησία.
Περπάτησα στις μάντρες
με τις φραγκοσυκιές
με τα πορτοκαλοκίτρινα χρυσάφια,
κείνα που τρώγαν τα γουρούνια
μα και τα φτωχαδάκια με
το ξένο παπούτσι,
κι έκοψα ξυλοκέρατα σε μαβιά
χρώματα, το γλυκό της άγουρης
νιότης.
Περπάτησα στις στέρνες, στα αυλάκια
μες στους κατιφέδες,
έκοψα τρεις στα χέρια κι ήταν
σαν να έκανα συμφωνία με τ` άστρα.
Περπάτησα, στα στουρνάρια
που έβγαιναν
οι σαύρες του μεσημεριού
ίδιες με την κακία του ανθρώπου,
κι έκοψα χίλια μελωμένα σύκα.
Περπάτησα στα ξέφωτα, στα διάσελα, στα ύψη
στο μοναστήρι της Παναγιάς στο βουνό πάνω,
στα χίλια μέτρα.
Κοίταξα τη γης μου, τα καντηλάκια
στους ταπεινούς τάφους της γέννας μου,
και διψασμένη γύρεψα από τους θεούς
μόνο μια χάρη, μόνο
γράψτε τούτο εδώ στο τάφο μου,
εδώ περπάτησε και έφτασε μια ψυχή που
κράταγε στα στήθια μια σημαία
τη σημαία της αγάπης.

5-8-2025
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-08-2025