Ο θάνατος του ποιητή

Δημιουργός: name_dsp, Dimitris Spanakis

Δημοσιεύεται μετά θάνατον

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ


Θάλασσα μόνο και ουρανός
κι ανάμεσα ένας βράχος,
κι εγώ επάνω του γυμνός
με τα τραγούδια μου μονάχος!

Σα γλαροπούλι αλαφρό
έρχεται ο στίχος και με αφήνει,
που όταν αγγίζει τον αφρό
γίνεται ψάρι και δελφίνι,

μεταμορφώνεται σε φως,
σε χρώμα και βαθύ σκοτάδι
κι όταν αλλάζει ο ρυθμός
γίνεται γυναικείο χάδι!

*

Θάλασσα μόνο και ουρανός
κι εγώ ολομόναχος στη μέση,
να γράψω δεν είμαι ικανός
ένα τραγούδι να μου αρέσει!

Μια λέξη ψάχνω και πετώ
από τα ύψη ως τα βάθη
και νοιώθω να έχω πυρετό
γιατί συνέχεια κάνω λάθη!

Κι ακούω τα άστρα που κρυφά
στο κύμα λεν και το φεγγάρι,
πως τα τραγούδια μου σοφά
δεν είναι και δεν έχουν χάρη!

*

Θάλασσα μόνο και ουρανός
κι εγώ γυμνός στο βράχο επάνω
όταν θα βγει ο Αυγερινός θέλω
σαν άστρο να πεθάνω!

Με έκρηξη να διαλυθώ
σε φως, σε χρώματα και σκόνη!
Το φως να πέσει στο βυθό,
τα χρώματα πάνω στο χιόνι

και η σκόνη όλη στο ξερό
κι άγονο βράχο να κυλήσει
και πάνω του ένα λυγερό
να ξεφυτρώσει κυπαρίσσι!

*Ο*[/align]


Γράφτηκε πρίν πολλά χρόνια σε ένα βράχο απέναντι από το Σινά

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-10-2006