Κανείς δεν τσουλάει το ρημάδι

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Σας μεταφέρω λιγάκι , από τούτη την πόλη που τρώει τα παιδιά της.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Φτάσαμε στο χωριό με βροχή και ομίχλη,
τα κούτσουρα καίγαν στη φωτιά κι ακουγόταν
η βροχή μιας και δεν έχουμε διπλά τζάμια.
Δεν έπαιζε καμία τηλεόραση, δεν έχουμε
τις έδωσε ο Πίπης, το μόνο που ακουγόταν
ήταν το ραδιοφωνάκι με τραγούδια και
νέα από τον έξω κόσμο.
Ξυπνάμε στις 6 π.μ κι αρχίζουμε να λέμε
να λέμε, πίνοντας καφεδάκι παρέα με
το γάτο το Μισέλ που τρίβεται στα πόδια μας.
Καπνίζω όσα τσιγάρα θέλω κανείς δεν
διαμαρτύρεται, ούτε με βγάζει στο μπαλκόνι!
Έχουμε πρόγραμμα μαγειρικής, αγκινάρες
αλα πολίτα, γιουβαρλάκια, φασολάκια,
φρέσκα, χόρτα, μπιφτέκια, παιδάκια, αρνάκι
των 20 ευρώ.....είμαστε πλούσιοι!!
Η βροχή συνεχίζει κι ο αέρας τινάζει
τα φύλλα από τα δέντρα, δεν είμαι
τελείως τεμπέλα, μαγειρεύω και βγάζω
καμιά σκόνη, βάζω ξύλα στη φωτιά
έμαθα να την ανάβω, μπράβο μου!!
Την άλλη μέρα σταμάτησε η βροχή
και λιάζομαι, στην πολυθρονίτσα της
μάνας, ο Σπύρος τρελάθηκε με τα
φαγητά και μου λέει όλο μπράβο!!
όχι σαν μερικούς, μερικούς που
το θεωρούνε αυτονόητο ότι είναι
φανταστικό το φαγητό.
Μεσημεράκι, διαβάζουμε εφημερίδα
μην είμαστε εντελώς αγράμματοι
και σκαρώνω ποιήματα, όλα
για τον Πίπη και το χωριό, μπορεί
να τα κάνω καμιά εκδοσούλα, στο
μέλλον, κοιμόμαστε για μεσημέρι ώρες!!
Πήγαμε βόλτα στον Άγιο Φλώρο
και φάγαμε σπαρταριστές πέστροφες,
φανταστικές ήταν, κατεβήκαμε και
στα αρχαία μας, πουθενά σαν τα δικά μας,
η Αρχαία Μεσσήνη είναι όνειρο κι
είναι δικιά μας από τα γεννοφάσκια.
Τελικά δεν είναι καθόλου δύσκολο
να ζεις στο χωριό χωρίς τηλεόραση,
έχω και τι δεν έχω, σύκα από τη συκιά,
σταφύλια...έξοχα!! από το κληματερό
μέλι που και νεκρούς ανασταίνει.
Τα τηλέφωνα τα έχουμε για ώρα
ανάγκης κανείς δεν τσουλάει το ρημάδι!!
Συζητάμε!!!
Σήμερα ο Σπύρος ήρθε από το βουνό
κρατώντας ένα ματσάκι κυκλάμινα!!!
χάρηκα, το πόσο χάρηκα δεν λέγεται,
δικαίως του αφιερώνω το επόμενο βιβλίο,
< Μια οργιά μες στο φεγγάρι > μόνο
να είμαι χαρούμενη νοιάζεται και είμαι.

Υ,Γ Χθες το βράδυ ήρθε ο Γιάννης σπίτι, περιέργως
πως άφησε το κινητό και με πήρε αγκαλιά λέγοντας
πόσο πολύ μας αγαπάει...ναι, τίποτα δεν πάει
χαμένο! τελικά.

17-10-2025
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-10-2025