Ατελειωτη Νυχτα Μονόλογοι

Δημιουργός: φραγκοσυριανος, Βαγγέλης Βουτσίνος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΑΤΕΛΕΙΩΤΗ ΝΥΧΤΑ
Μονόλογοι.

Μια νύχτα σαν αυτή, με το φεγγάρι να λάμπει έξω,
και εκείνη ήταν μόνη στο μπαλκόνι, απολαμβάνοντας
το καλοκαιρινό αεράκι.
Ξαφνικά, ένιωσε μια παρουσία πίσω της,
και πριν προλάβει να γυρίσει, ένιωσε τα χέρια του γύρω της,
να την αγκαλιάζουν σφιχτά.
Η καρδιά της χτύπησε δυνατά, και μια ζέστη την κατέκλυσε,
καθώς ένιωσε την ανάσα του στο αυτί της. "
Πάντα σε ήθελα", της ψιθύρισε,
και εκείνη ένιωσε να λιώνει στα χέρια του.
Γύρισε προς το μέρος του, και τα μάτια τους συναντήθηκαν,
καίγοντας από πάθος. Το φιλί τους ήταν σαν μια έκρηξη,
που τους άφησε και τους δύο λαχανιασμένους
και πεινασμένους για περισσότερα.
Η νύχτα ήταν ακόμα νέα,
και η αγάπη τους μόλις είχε αρχίσει.
Τα χέρια του περιπλανιόνταν στο σώμα της,
αφήνοντας ένα μονοπάτι από φλόγες πίσω τους.
Εκείνη ένιωσε να τρέμει, καθώς τα δάχτυλά του χάιδευαν
την πλάτη της, και τα φιλιά του κατέβαιναν στο λαιμό της.
Την πήρε από το χέρι και την οδήγησε μέσα, στο δωμάτιο,
όπου το φεγγάρι έριχνε την ασημένια λάμψη του.
Την ξάπλωσε στο κρεβάτι, και εκείνη τον τράβηξε κοντά της,
πεινώντας για την αίσθηση του σώματός του πάνω στο δικό της.
Τα ρούχα τους έπεφταν στο πάτωμα, ένα ένα,
αποκαλύπτοντας το πάθος που έκαιγε μέσα τους.
Η νύχτα ήταν γεμάτη από αναστεναγμούς,
φιλιά, και την αίσθηση του δέρματος στο δέρμα.
Και καθώς ο κόσμος γύρω τους έλιωνε,
εκείνοι χάνονταν σε ένα κύμα από πάθος και αγάπη.
Η νύχτα προχώρησε, με τα σώματα τους να κινούνται
σε τέλειο ρυθμό, σαν να ήταν φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλον.
Τα αναφιλητά και οι στεναγμοί γέμιζαν τον αέρα,
καθώς το πάθος τους έφτανε στο ακοίμητο.
Και τότε, σε μια στιγμή αιώνιας έκρηξης,
ο κόσμος τους εξερράγη σε χιλιάδες αστεράκια,
αφήνοντάς τους λαχανιασμένους, ιντριγκαρισμένους,
και αδύνατους να κινηθούν.
Ξαπλωμένοι στο κρεβάτι, αγκαλιασμένοι,
ένιωσαν την καρδιά τους να χτυπάει μαζί,
σε ρυθμό αγάπης.
Η νύχτα ήταν ακόμα νέα, αλλά για εκείνη και εκείνον,
μια νέα ζωή είχε μόλις αρχίσει.
Και καθώς το φως της αυγής άρχισε να διαλύει το σκοτάδι,
εκείνοι κοιμήθηκαν, χαμένοι στα όνειρα τους,
με τα χέρια αλληλένδετα,
και τις καρδιές τους γεμάτες αγάπη.

18- 11- 2025

Βαγγέλης Βουτσίνος.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-11-2025