Καποια Χειμωνιατικη Νυχτα Μονόλογοι

Δημιουργός: φραγκοσυριανος, Βαγγέλης Βουτσίνος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΚΑΠΟΙΑ ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΗ ΝΥΧΤΑ
Μονόλογοι.

Κάποια χειμωνιάτικη νύχτα, το χιόνι έπεφτε
απαλά έξω, καλύπτοντας την πόλη με μια
λευκή κάλυψη.
Το φως του φεγγαριού έλουζε το δωμάτιο,
ρίχνοντας μια ασημένια λάμψη πάνω στα
δύο σώματα που ήταν τυλιγμένα στα φύλλα
του κρεβατιού.
Τα χέρια τους ήταν πλεγμένα, τα δάχτυλά τους
άγγιζαν, και τα βλέμματα τους ήταν χαμένα το
ένα στο άλλο. Η ατμόσφαιρα ήταν γεμάτη πάθος,
η επιθυμία έκαιγε σαν φωτιά.
Το ένα σώμα, γεμάτο, με καμπύλες που
φάνταζαν να καλούν, ήταν ξαπλωμένο στο κρεβάτι,
τα μαλλιά του σκορπισμένα στο μαξιλάρι.
Το άλλο, γερό και δυναμικό, ήταν από πάνω,
τα μάτια του καρφωμένα στα δικά της, το στόμα
του μελένιο από την επιθυμία.
Τα φιλιά ήταν άγρια, τα χείλη τους συναντιόνταν
με πάθος, οι γλώσσες τους χορεύανε ένα χορό
πρωτόγνωρο. Τα χέρια του την άγγιζαν, την
έπιαναν, την έσφιγγαν, την έκαναν να αναστενάξει
από ευχαρίστηση.
Η νύχτα προχώρησε, το χιόνι συνέχιζε να πέφτει,
και τα σώματα τους ήταν ένα, κινούμενα σε ένα
ρυθμό πρωτόγνωρο, ένα χορό πάθους και επιθυμίας.
Τα αναστέναγμά τους γέμιζαν το δωμάτιο,
τα γέλια τους, τα χάδια, τα φιλιά. Η νύχτα ήταν
γεμάτη πάθος, και τα σώματα τους ήταν
τα κύρια πρόσωπα σε αυτό το χειμωνιάτικο δράμα.
Και τότε, σε μια στιγμή αιώνια, έφτασαν στο αποκορύφωμα,
τα σώματα τους σφίχθηκαν, τα στόματα τους άνοιξαν
σε μια σιωπηλή κραυγή, και το δωμάτιο γέμισε
με την ηχώ της ευχαρίστησης τους.
Με ένα τελευταίο φιλί, χωρίστηκαν στα φύλλα,
τα σώματα τους ακόμα ενωμένα, τα χέρια τους
πλεγμένα. Το χιόνι έξω συνέχιζε να πέφτει,
καλύπτοντας την πόλη με μια λευκή, ειρηνική
κάλυψη, αντανακλώντας την αγάπη και το πάθος
που είχε γεμίσει το δωμάτιο.
Και σε αυτή την αγκαλιά, βρήκαν την ειρήνη,
το ένα στα χέρια του άλλου, έτοιμοι να
αντιμετωπίσουν τον κόσμο, μαζί, για πάντα.

Βαγγέλης Βουτσίνος

23-11-2025

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-12-2025