Βροχή

Δημιουργός: Anima creativa, Δημήτρης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Απόγευμα Κυριακής, μουντός καιρός
Μέσα στο σπίτι κάθομαι σιωπηλός μ' ένα ρόφημα στο χέρι
Μόνος, σκέφτομαι τι άλλο η μοίρα θα μου φέρει

Κόσμος έξω στους δρόμους λιγοστός
Ο κίνδυνος μιας ακόμα βροχής ορατός
Τα σχέδια όλων αναπροσαρμόζει συνεχώς

Την κουρτίνα ανοίγω, έξω από το παράθυρο κοιτώ
Το βλέμμα μου ψηλά, σύννεφα πολλά
Άρχισε η βροχή, η πόλη παραμένει σιωπηλή

Ο ήχος της με χαλαρώνει καθώς εκείνη δυναμώνει
Οι σταγόνες που πέφτουν, ταξιδεύουν απ' τον ουρανό
Με προορισμό τη γη κι οι σκέψεις μου αλλάζουν στη στιγμή

Εικόνες μου έρχονται μπροστά μου συνεχώς
Σκέφτομαι συχνά τα λόγια που δεν ειπώθηκαν ποτέ
Κι έμειναν παγιδευμένα στα μονοπάτια του μυαλού

Από την μία πλευρά τα συναισθήματά μου απ' την άλλη η σιωπή
Πόσα πράγματα σ' αυτή τη ζωή άραγε δεν έχουνε ποτέ ειπωθεί;
Σβήνουν σαν τα ίχνη που έρχονται σ' επαφή με τη βροχή

Κι εγώ στέκομαι και πάλι σε μια γωνιά ως θεατής
Αντικρίζοντας όσα δεν τόλμησα ποτέ να πω, ελεύθερα να εκφραστώ
Σαν κεραυνοί έρχονται οι σκέψεις, πλημμυρίζοντας το μυαλό

Η βροχή δεν ρωτά, δεν περιμένει, δεν σκέφτεται
Εμφανίζεται στη γη όπως έπρεπε να το κάνουν και οι λέξεις
Αλλά χάθηκαν αντιθέτως ξανά μέσα στις σκέψεις

Συννεφιασμένος, μουντός ο ουρανός
Κι εγώ με φόντο τη βροχή, μαθαίνω αργά και βασανιστικά
Πως ό,τι δεν ειπώθηκε με πληγώνει βαθιά

Χάθηκαν ανθρώποι, χάθηκαν στιγμές, έσβησε η ελπίδα
Κι έμεινε η σιωπή ν' κυριεύει του χάους την ψυχή
Καθώς ο χρόνος περνά δίχως να υπάρχει επιστροφή

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-12-2025