Στον Ποιητή Εκι-γιώργο

Δημιουργός: elli

Aφιερωμένο στον Ποιητή ΕΚΙ-Γιώργο...Πριν λίγες μέρες χάρισα σε δυο φίλους το βιβλίο μας..Και εκείνοι αφού το διάβασαν, μου είπαν να πω συγχαρητήρια σε όποιον είχε αυτή την ιδέα.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B]Η πένα σου είναι μέγγενη
σαν τις αλήθειες σφίγγει
και η δική σου η κραυγή
φέρνει στο νου μου ρίγη.

Μα σ' ακούω κι αλλού κραυγές
και λέω τα δικά μου
είναι που βγάζω σαν παιδί
τα συμπεράσματα μου.

Τώρα δεν θες να μου μιλάς
και έχεις κάποιο δίκιο
εθύμωσες, δεν μου γελάς
δικαίωμα σου αντρίκιο.

Μα όταν βλέπω εγωισμούς
βαδίζω μες το χάος
σα θέλω όλοι γύρω μου
να ομιλούν με πράος.

Είναι κι αυτό ένα όνειρο
που γίνεται ουτοπία
πως τάχα μου κι οι ποιητές
θα ' χουν αθανασία.

Μα ο θάνατος μας είναι εδώ
εδώ και η αθανασία
με δυο καλές κουβέντες μας
θα βρούμε μιαν ουσία.

Το πλήθος είμαστε όλοι εμείς
κι εμείς χειροκροτάμε
σα σ' εαυτούς και αλλήλους μας
με σύνεση μιλάμε.

Μα πάντα για με είσ' ο Ποιητής
που' χει ψυχή λουλούδι
το έδειξες με Πράξεις σου
το λες και με Τραγούδι.[/B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-10-2006