Μεγιδδώ (2)

Δημιουργός: AceOfSpades, Σπλατς

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I][B]Μεγιδδώ (..συνέχεια)[/B][/I]



[B]12:1 ( Tόπος )[/B]
[B]- Δέντρο[/B] ήταν ο οίκος των γαλαξιών. Δέντρο που έστεκε πριν το Λόγο , πριν το χάραμα της Εποχής , πριν το Φως .. πριν το Έρεβος. Το Δέντρο των χιλιετιών , διαπερνούσε τα Τρία αρχικά Επίπεδα, είχε τις ρίζες του στο χώμα του Παρελθόντος , τον κορμό του στη θάλασσα του Παρόντος και τα κλαριά και τα φύλλα στις νεφέλες του Μέλλοντος.
Μετέωρα και γαλαξίες και νεφελώματα και αστέρες υπέρλαμπροι ήταν οι καρποί οι οποίοι κρέμονταν από τα φυλλώματα .Και όλα ήταν ορατά και αόρατα ταυτοχρόνως , ύλη και σκέψη , ως μέλλον πιθανό που αγγίζει το παιδί στην έκταση των χεριών , με το ακροδάχτυλο ‘ ως μέλλον απίθανο που αδυνατεί ο γηραλέος να καταδιώξει με τη σοφία της σκέψης του. Ένας φλοιός πάλλευκος περιέβαλλε τον κορμό , όπου κατά διαστήματα ρόζοι άλικοι ως μάτι κυκλώνα στιγμάτιζαν το ευθυτενές . Και η διάμετρος του κορμού ήταν η ταχύτητα του φωτός επί την ταχύτητα του ήχου ‘ απόσταση , διανυόμενη επί ημέρες τρεις εκατομμύριες. Ένας φλοιός , ρευστός ως Παρόν , θαλάσσιος , γνωστός την επιφάνειά του και άγνωστος το βάθος του όπως ψυχή κάποιου οργανισμού , όπως των Θεών το οικοσύστημα, φωτοβολούσε την υπεροχή του επί σκιών και λάμψεων. Και οι ρίζες οι σημαντικότερες , οι τροφοδότριες αρτηρίες εκ των οποίων τα ωφέλιμα του παρελθόντος έτρεφαν τους βλαστούς του μέλλοντος , και τα φιλόδοξα του μέλλοντος στήριζαν τις ρίζες του παρελθόντος , αριθμούσαν διακόσιες πενήντα έξι.
Χωρίζονταν δε , σε τέσσερις ομάδες , και ήταν οι εξήντα τέσσερις από μέταλλο , οι εξήντα τέσσερις από πέτρωμα , οι εξήντα τέσσερις από ξύλο και οι λοιπές εξήντα τέσσερις από φωτιά.
Και κάθε ομάδα των εξήντα τεσσάρων χωρίζονταν σε τέσσερις υπο-ομάδες των δεκαέξι καθ’ εκάστη. Έτσι , οι ρίζες από μέταλλο χωρίζονταν στις φέρουσες χρώμα ίδιο ή παραπλήσιο του ορείχαλκου του αρχαίου , χρώμα ίδιο ή παραπλήσιο του αργυρού του πάναγνου , χρώμα ίδιο ή παραπλήσιο του μαγνησίου του ελκυστικού , χρώμα ίδιο ή παραπλήσιο του πυριτίου του στοχαστικού. Οι ρίζες από πέτρωμα χωρίζονταν στις περιέχουσες τον άνθρακα τον θνητό , στις περιέχουσες τον αδάμαντα τον απέθαντο , στις περιέχουσες τον ασβεστόλιθο τον άσημο , στις περιέχουσες το μάρμαρο το δοξαστικό. Οι ρίζες από ξύλο χωρίζονταν στις εκχυλίζοντας το δηλητήριο το ιαματικό , στις εκχυλίζοντας το μύρο το φιλόδοξο , στις εκχυλίζοντας το ύδωρ το συντροφικό , στις εκχυλίζοντας τις ρητίνες τις μυστικιστικές . Τέλος , οι ρίζες από φωτιά χωρίζονταν στις περιρρέουσες του μάγματος την εσωστρέφεια , στις περιρρέουσες του κεραυνού την τόλμη , στις περιρρέουσες του οξέως τη λαιμαργία , στις περιρρέουσες του κόκκου τον θυμό.
Και κάθε ομάδα των δεκαέξι χωρίζονταν σε τέσσερις υπο-ομάδες των τεσσάρων καθ’ εκάστη , αναλόγως του προσανατολισμού των , προς τις πολιτείες μου τις δέκα.. Όλες οι οποίες ως νοητή προέκταση θα μπορούσαν να φτάσουν στα πεδία μου , λέγονταν Ωραίες - επί σημείο σταυρού αν παρασταθείς - οι πλευρικές όπου περιέχεται ο καρδιακός μυς ως νοητή προέκταση θα μπορούσαν να φτάσουν σε πεδίο όπου ονομάζεται Ενέλλ’α’μόν_ και λέγονταν Γρετιπεδείς , οι αντίθετες πλευρικές οι οποίες ως νοητή προέκταση θα μπορούσαν να φτάσουν σε πεδίο που ονομαζόταν Ενέχ’έρ-’ρρον και λέγονταν Χασμωπεδείς , ενώ αυτές οι οποίες ως νοητή προέκταση θα μπορούσαν να προσεγγίσουν τα μυστικά του εχθρού πεδία , έχοντας κατεύθυνση ακριβώς αντίθετη από τις πόλεις μου τις δέκα , ονομάζονταν Αλήθειες.
Και κάθε ρίζα ως μονάδα , τμήμα τετράδος , τμήμα σημείου , τμήμα γένους , τμήμα στοιχείου , ονομαζόταν διαφορετικά από τα εβδομήντα επτά επί συνόλου βασίλεια τα οποία υπήρχαν πλησίον αυτών.
Επάνω στις ρίζες και δίπλα εις αυτές φύτρωναν τα λοιπά δέντρα τα κοινά όπου συγκρινόμενα με το Δέντρο των χιλιετιών έμοιαζαν κατώτερα του βρύου η σεκόγια , χαμηλότερη της πόας η μαυροπεύκη , ταπεινότερος της λειχήνας ο ευκάλυπτος.
Όλα τα βασίλεια ζούσαν και ανέπνεαν από το Δέντρο και εκμεταλλεύονταν τα οφέλη και δεινοπαθούσαν από τα φαινόμενα. Όλα τα βασίλεια επιβουλεύονταν τις περιοχές των ριζών του Δέντρου πλην όμως , του Σπηλαίου του μοχθηρού τις γαλαρίες κανείς δεν διεκδικούσε.
Πέντε αυτοκράτορες και δύο αυτοκράτειρες διοικούσαν. Και κάθε αυτοκράτωρ , έντεκα βασιλείς όριζε. Τα ονόματα των επτά , κατά της ημέρες μου ήταν ο Ίρα , ο Αβαρίτια, ο Ινβίντια , ο Ακέντια , ο Γκούλα , η Σουπέρμπια και η Λουξούρια .
[B]- Και[/B] ο τόπος ο δικός μας ως φτάσαμε πρώτοι και στρατοπεδεύσαμε ήταν ζεστός , ήταν υγρός , ήταν τόπος κατάλληλος προς βλάστηση παντός είδους φυόμενου. Παρόλα ταύτα , τίποτε δεν υπήρχε το έμβιο σε όλη την έκταση την ορατή δια γυμνού οφθαλμού και καθίσαμε εγώ και ο Φίλος και οι λεγεώνες μας και κοιτάζαμε το Δέντρο όπου δέσποζε εις το βάθος των οριζόντων με δέος και θαυμασμό.
- [B]Και [/B]ο τόπος εις τον οποίο ο εχθρός στρατοπέδευσε ως έφτασε δεύτερος ήταν τόπος ξηρός και άνυδρος και παγωμένος , τόπος ακατάλληλος δια οτιδήποτε το έμβιο να φιλοξενηθεί εκεί. Παρόλα ταύτα , ήταν πλημμυρισμένος από άνθη κάθε είδους και ομοταξίας , λουσμένος στις ευωδιές αυτών , δέντρα οπωροφόρα με μεστούς καρπούς , απέραντους σιτοβολώνες και ένα απειράριθμο πλήθος ωφέλιμων φυτών ως θεμέλιο ενός ακατάληπτου συστήματος αμύνης.
[B]- Το [/B]Δέντρο ήταν αυτόφωτο ‘ η σκιά του ήταν αποτέλεσμα εσωτερικής λάμψης η οποία διέτρεχε τις πλευρές αυτού ‘ κάθε φορά που φωτοβολούσε , από την αντίθετη ακριβώς πλευρά , σκιά μετακινούμενη ερχόταν εις το σημείο μας κάθε δώδεκα ώρες και επικολλούταν επί του εχθρού το σημείο για ώρες δώδεκα.

....

{ j }

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-10-2006