Καφενείον Το Γλυκό Ονηρον

Δημιουργός: meursault

Φίλοι να είστε χαρούμενοι ,δημιουργικοί κι ακατανόητοι..

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

'' Τι έχει μέσα η θάλασσα ; '' ρωτάω των ματιών μου....
''Ψάρια '' μου απαντώ ..
μα πριν προλάβω να σταθώ , να το γελάσω
το σύμβολον της θήλεως προτάσσω
'' και τη Γοργόνα..!! ''

Αυτό δεν είναι μυστικό.
Σαν είχα πρωτοπάει , άγουρος ,στο παραδείσιο περιβόλι
και στοχαζόμουνα μεσήλιαγο τα αγρίμια των ανθρώπινων ματιών
μια χείρα αντρεία βρήκε τα μεριά μου
σαν από λάθος ,είπε,
κι ήταν ένας ναυτικός.
Ο Νυξ , όνομα κάμα στα τραγουδιστά αυτιά μου
ημίαιμος λοστρόμος σε επιβατηγό της διασποράς
ταγμένος απ' τη μάνα του ,
μια στείρα μπαλσαμωμένη διαλαλήτρα ασκημιάς
να αμαρτάνει με το χέρι και να αγιάζει με το νου
που 'χε μέγα καημό τον Μάρκο Βαμβακάρη
και εκλησσιαζόντανε αμποτες στο ναό του Ασώματου Αγγέλου
-έδωκα στίγμα-
ο Νυξ λοιπόν, έψαχνε φωτιά, άναμα μου το πε
κλειόντας το μάτι το ραγισμένο από τα αλάτια .
Να σας προφτάσω, μπορεί να ήμουν τότες φτερό στην κίνηση
όμως είχα τελέψει με το μονόχορδο βρόχινο βιολί
κι είχα αρχίσει κανα δυο χρόνια να σπέρνω χωράφια
να τρυγάω καρπούς , να δένω κόμπους στο ασελγές κομπολόι μου.
Τα χέρια μου έφερα στη μεσολαβή, τίναξα τις τσέπες μα
μήτε καύτρα , μήτε χαρμάνι βρήκα να του δώσω.
Εμπηξε βήχα τραχύ , σήκωσε τους ωμους ψηλά
και με διαολόστειλε μ'ένα '''αμε στη μάνα σου να σε ταίσει''.
Δεν το κρύβω , κοκίνησσα ,
αλλά συνεφέροντας το υπέροχο χαμόγελο του χορτάτου ανθρώπου
αντιπαρήλθα με φλασκίον εξ αριστερών των μηρών μου
νάμα ιρλανδέζικο που πετσόκοβε τη γλώσσα.
''Θε να μοσκοβολάν τα σωρουχα σου γιαβράκι μου ''είπε
κι έσκυψε χιαστί πάνω μου σαν αδερφός χαμένος.
Τον πήρα παράμερα σαν είδα να κοπανάει τη δευτερη γουλιά δίχως ανάσα
και στη στροφή του πετρόχτιστου αιωνόβιου τοίχου
οξυγόνο ανάμεικτο με ιώδιο έκαμψε την τραχεία μου
στο ατέλευτο χάζι των ματιών μας...Αιγαίο....
πότε απ' το Σούνιον ,αλλοτες απ' τα πευκάκια του Πηλίου
ζώσα ψυχή χούφτιαζε τον κορμό μου και με ταρακούναε
καθώς αγαλλόμουν ανήμπορος το θεοτικό γαλάζιο.
''Πωλήσατε τα υπάρχοντα υμών και δότε ελεημοσύνην
και ιδού πάντα υμίν καθαρά έσται'' στοχάστηκε ο βλάσφημος
ενώπιον της προγλωσσικής εικόνος.Κι όμως , αυτός ,
ο κατάλληλος τρελλός ,μου 'χε μόλις χαρίσει το μεράκι του ,το βιος του
κομμένο και ραμμένο στα δικά μου μέτρα.


θα συνεχιστεί.....

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-10-2006