Νεκρολογία ή απάντηση στο σκοτεινό δωμάτιο

Δημιουργός: ΠΑΝΟΣ2

Στην ποίηση δεν υπάρχει κοινοτυπία,υπάρχει μόνο ερέθισμα και κατάθεση ψυχής...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ο Κόσμος μου χωρίς εσένα...
τραίνο που τρέχει ξέφρενα
δίχως Προορισμό
καλώντας τη Μοίρα σε θανατερό
Πρόσταγμα
Μόριο δίχως πυρήνα...
Όλα όσα φθάνουν
στην μαύρη ʼβυσσό μου
γλιστρούν`
προσπερνούν`
χάνονται.
Τί να πώ;
Τρέμω μην πεθάνω μόνος
Νωπή η μυρωδιά σου
στο κορμί μου...
Κάποτε θύμιζε λεμόνι
τώρα λιβάνι και πικρό καπνό
Ενα κελί γύρω μου
άλλοτε δωμάτιο...
Ενα κέλυφος με πνίγει
άλλοτε σώμα...
Λειτουργεί στην εντέλεια
με κρατά μακριά σου.
Χρόνια κουλουριασμένος
στη σκιά σου
σφίγγω το φουστάνι
π'αγαπούσες πιο πολύ
Ανάθεμα...Αρχίζω να ξεχνάω
Εγώ τ'αγαπούσα
Εσύ το μισούσες...
Όλο ήθελα να το φοράς
θύμωνες κι έλεγες θα φύγεις
Πού πάς ζωή μου...
πού μ'αφήνεις;
κρατώ το φουστάνι σου σφιχτά
για να μη μου φύγει
Εσένα σ'έχασα απο καιρό...
Αυτό έχω τώρα
Και το ʼγιο όνομά σου
Ελένη...
Θέλω να σε δώ
Συγγνώμη πάλι ξέχασα
είσαι νεκρή εδώ και...
δυό χρόνια
δυό μήνες
δυό μέρες
Κρίση μου ίνα τι μ'εγκατέλειψες;
Τώρα σαπίζεις σ'ένα τάφο
ποτισμένο δάκρυα...
Τί λουλούδι βγάζει ο πόνος;
Το βλέμμα μου στο κενό
ζυγίζει το ʼπειρο
Το στόμα χάσκει...
Γιατί δε μ'αφήνεις να ξεχάσω;
Κάποτε σ'αγαπούσα
Τώρα σε μισώ...
Στοιχειώνεις τα όνειρά μου
τις μέρες μου
τις νύχτες μου
ʼντε γαμήσου...
Έφυγες και πήρες στο ζόφο σου
το φώς μου...
Γαμήσου,γαμήσου,γαμήσου...
Κουράστηκα πια να θρηνώ
Απόψε θα κοιμηθώ...
θα ξυπνήσω αργά το πρωί...
θα βγώ μια βόλτα στο πάρκο...
θα ψάξω για δουλειά...
το βράδυ θα πάω για ποτό...
κι αν δεν έχω αλλάξει τόσο...
ίσως κοιμηθώ με κάποια...
Συγχώρεσέ με μωρό μου...
μα απόφασισα να ζήσω.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-07-2003