μ' ακούς;

Δημιουργός: χρήστος

καλημέρα σας

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έλα, - μ’ ακούς;- αθόρυβα έλα,
Πάρε τα μάτια μου , ξενάγησέ τα στους αυγινούς ορίζοντες
την ώρα που αιμορραγώντας τίκτουν το ξημέρωμα.
ότι γεννιέται πάντα μ’ έθελγε θυμάσαι;

μ’ ακούς; λάκτισε με τη φτέρνα σου το σκότος
θρυμμάτισε με τις πατούσες σου το κέλυφος της μοναξιάς
άνοιξε με τα δάχτυλά σου τα παράθυρα
να μπει το φως και ν’ ατενίσω πλέρια θάλασσα

μ’ ακούς; μονάχα όσο σ’ αγαπώ
νιώθω πως έχω δύναμη ν’ αλλάξω όλο τον κόσμο
Μ’ ακούς; μονάχα τότε μπορώ απ’ τα βάθη των ωκεανών
να ανασύρω -για σένα μόνο- κοχύλια υποσχόμενα πορφύρα

μπορώ τη γη να σκάψω και να βρω κρατήρες ηφαιστείων
να σμίξω με το μάγματα που πέτρωσαν
και δεν χαράζονται πια απ’ το χρόνο.
μ’ ακούς; με όπλο την αγάπη σου μπορώ να αντέξω
και τη φθορά, και την αφάνεια και το θάνατο…

Βουβαίνομαι.
σταλακτίτες σιωπής απολιθώνουν τα φωνήεντα
πνιγηρές οξειδωμένες κάμαρες υιοθετούν τις φαντασίες μου
έτσι όπως στις αγκάλες των υπόγειων ρευμάτων
αμαχητί παραδίνονται τα όνειρα…
μ’ ακούς;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-10-2006