Τύψεις

Δημιουργός: oulaloum, Αντώνης

Θύελλα του νου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τύψεις


Ο ουρανός σου είναι η ουτοπία
των μικρών ταξιδευτών,
μια φευγαλέα υποψία.
Αρέσκεται σε φεγγάρια που χλευάζουν
τους ανά τον κόσμο σου περιπλανώμενους.

Έχω καιρό να ρίξω ψηλά το βλέμμα μου
στον άφταστο (για το τώρα) ουρανό
Να ΄ρθω πρόσωπο με πρόσωπο με την φυγή,
τη ζωή που έπλασε το όνειρο των βασανισμένων.

Σύννεφο, τσαλακωμένη ουρανίσια χώρα,
Τι στέκεις κι απορείς;
Ανοιχτό βιβλίο είμαι (όχι ακόμη ολοκληρωμένο).
Θα φύγω, νέα πορεία
Μα , όχι τόσο
Πάντα σε συναντώ, εσένα και τ΄ αδέρφια σου
Από χωράφι σε χωράφι
Από θάλασσα σε θάλασσα
Από ζωή σε θάνατο
Και τανάπαλιν (καθότι ‘αεί αγωνιζόμενος’ η μεγίστη προσδοκία)
Κλείνοντας επιτέλους το φλύαρο τούτο στόμα

Μη θαρρείς πως χάθηκα
Πώς θα το ‘κανα άλλωστε
Η δικτατορία
Της, φορτικά προβαλλόμενης, «ελευθερίας βούλησης» (παλιό αλλά καλό)
Πήρε σαφέστατη θέση
«Happy End»

Ειρωνική, θα την ονομάτιζα, συνέχεια:
‘Αν διδάξεις την ελευθερία στην βούληση σου
φυλακή θα «αναστήσει» την εαυτού σου μεγαλειότητα
Αχ! εσύ απ’ τους τυχερούς!
Δωρεάν διακοπές
Μην ξεχνιέσαι, με στιλ!!
(η μόδα ενίοτε παρούσα).
Άσχημα;
Ποιος άπιστος σκύλος το ‘πε αυτό
Να δώσω ραπόρτο στη διοίκηση!
Και ευκατάστατος, σεβαστός
Κοινά αποδεκτός (υπόσχεση) θα είσαι
Εξασφάλισες ήδη εισιτήριο για τον παράδεισο!
Ω! τι υπέρμετρη ευτυχία
Έχεις καιρό να διαλέξεις
Η διορία σου έχει ως εξής……
Έληξε.
Μεταμφιέσου και στο εργοτάξιο (επαναλαμβάνομαι; Ίσως)
Θα το βρεις εύκολα.
Ωραία φωτεινά γράμματα,
βρωμάνε μόδα,
στέκουν, από παλιά ως τα τώρα,
διευκρινηστές.
(Αποκαλυπτήρια…….)
Και το όνομα αυτού Ζωή πολιτισμένη.

Αν έχεις πειστεί πως σε μισεί η αλήθεια
Όταν την συναντήσεις
Σκότωσε την
Ή αλλαξοπίστησε.

Για να δεις τον αδελφό σου να ζει
Εξαφάνισε την ανάγκη σου να εξουσιάζεις
και να εξουσιάζεσαι.
Κι ύστερα βροντοφώναξε:

‘Είμαι Ελεύθερος’

Πέτυχες ξέρεις
κείνο που κανείς Μεσσίας δεν κατάφερε.

Μάθε λοιπόν πως οι κολασμένοι του κόσμου
Παλέψανε για μια ανάσα
Την κερδίσανε.
Τίποτε όμως δεν τελειώνει εδώ.
Το μάθανε πια.
Μπρος για τον αγώνα.


Δραματικά βάζοντας τέλος
στο δράμα το μεγάλο που κουμαντάρουμε
φτιάχνω το κύκνειο άσμα τούτο:
Όσοι κάνουν το παν για την εαυτού τους ευδαιμονία
καβατζάροντας το γερό χαρτί της κοινής λογικής
θα αναπνέουν.

Ο κόπος όμως, ατροφικές μου συνειδήσεις,
Έγκλειστος στο λήμμα του συμφέροντος.

Σ’ αυτήν τη διαδρομή συναντούμε την επιτάφια μνεία τη αλήθειας.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-10-2006