Μια ακόμη γραμμή των οριζόντων

Δημιουργός: oulaloum, Αντώνης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μια ακόμη γραμμή των Οριζόντων

Θυμάμαι μου ‘πανε για κάποιο θησαυρό
Κάπου που βρίσκεται πολύ καλά κρυμμένος
Και ‘γω ξόδεψα νυχτιές σ’ ένα λεπτό
Για να σκεφτώ που ‘ναι τάχατες κρυμμένος

Σαν κάποιος γέρος ρώτησε γιατί σε κοφτερή άκρη ακροβατώ
«Ψάχνω» του είπα «γέροντα τον πιο μεγάλο θησαυρό»
Όταν μ’ άκουσε ο δειλός
γυρνάει μεμιάς την πλάτη
Μα σα να ‘δα κάτι να αστράφτει
Το ‘ξερα ήμουν τρελός

Δεν ξέρω πως μου ‘ρθε κατά νου
Θα πάω να γίνω πειρατής
Κουρσάρος μ’ ολόμαυρη σημαία
Όμοια της μαύρης μου ψυχής
Ή μήπως να ‘ν’ η σημαία κόκκινη
Την έβαψε το αίμα ολόκληρη

Θα φύγω με τη βάρκα που ‘χει το ‘να το κουπί
Να ‘σαι καλά που μου ΄δωσες ένα στερνό φιλί.

Παντού να ακολουθώ τη ματαιότητα
Στων μεγάλων στηριζόμουν την αθλιότητα
Μετρώντας μια ζωή την πιθανότητα
Αποκτούσα του φονιά την οικειότητα

Κατά το δείλι κλείνω κ’ άργησα να μάθω
Τι σου στερούν αστόχησα ετούτ’ οι θησαυροί
Σίγουρη να ‘σαι να σε βρω δε θα ‘ρθω
Θα είναι πάντοτε στερνό εκείνο το φιλί.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-10-2006