Η μόλυνση της εποχής(απρόσωπα στοιχεία)

Δημιουργός: Γιώργος_Ευθυμίου

Άρχισε σαν ιδιαιτερότητα και έχει γίνει επιδημία...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Περπατάω σε δρόμους για αμάξια
και στη δύση ανατέλω
το σπυρί μολυσμένο
δε θυμάμαι που μένω.

το τραινάκι σκουριασμένο
και το τζάμι σπασμένο
ένα ζευγάρι καυλομένο
τους κοιτώ μ' ένα βλέμμα παρθένο.

Ένα χέρι κομμένο
κοριτσάκι κλαμένο
ένα δάσος καμένο
προχωρώ κ' ανασαίνω.

Το κερί αναμένο
όστρακο απαρχαιομένο
και το μέλλον υφαίνω
μα ποτέ δεν πεθαίνω!

Έχω γίνει συνήθεια
είμαι πια επιδυμία
κ' αν ανήκω σε μένα
θα κυριεύσω και σένα,
πεθαμένο το πνεύμα
σ' ένα άψυχο σώμα
από ζώη δε μαθαίνω
μα ποτέ δε πεθαίνω.

Τώρα είμαστε αντάμα
και στη δύση ανατέλουμε,
πολιτείες μπλεγμένες
σε χωράφια καμμένες.

Έχει πέσει ομίχλη
και χαμένα τα ίχνη
ο Θέος νοσοκόμα
και η φύση σε κώμμα.

Ναρκωτικά και πολέμοι
η πορνεία ριζωμένη
η γκλαμουριά σπιτωμένη
κ' η αρρώστια ανασαίνει.

Έχω γίνει συνήθεια
η ααπρόσωπη αρρώστια
κ' αν ανήκω σε μένα
θα κυριεύσω και σένα.
Πεθαμένο το πνεύμα
σ' ένα άψυχο σώμα
η ζωή ακρωτηριασμένη
μα ποτέ δε πεθαίνει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-10-2006