Τα μαύρα βράδυα

Δημιουργός: MARGARITA

Καλημέρα φίλοι...ευχαριστώ σας που βολτάρετε στο δάσος μου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I]Άνοιξες την πόρτα με μια ευγένεια ιππότη στη Δόνα του.
Ακολούθησα μαγεμένη. Ω! πόσο αγαπούσα το χρώμα των ματιών σου!
Ακούμπησες τα χέρια στο τιμόνι και έκλεψα την εικόνα των χεριών σου.
Λάτρευα τα χέρια σου με τα μακριά δάχτυλα, τα ισχνά, που φαίνονταν οι φλέβες
πράσινες ανοικτές. Λες και χρώμα κυλούσε μέσα. Χρώμα πράσινο.
Σ΄ αρέσει το αυτοκίνητο μου; ψιθύρισες και το πόδι σου το γκάζι βίασε.
Ήξερες την απόκριση. Ποτέ δεν νοιάστηκα για υλικά πράγματα. Εσένα λάτρεψα.
Η μουσική ένα μαύρο θλιμμένο της Βιτάλη από αυτά τα μαύρα που ερωτευόμουν.
Η νύχτα έτρωγε την ώρα και εγώ ξυπνούσα απ την μαγεία και αναρωτιόμουν.
Που σε ξέρω; Ποιος είσαι εσύ που είμαι ερωτευμένη μαζί σου; Μέχρι τρέλας.
Γιατί το χαμόγελο σου μου ανοίγει δρόμους μοναχικούς;
Σταμάτησες πλάι στη θάλασσα. Παγωμένη νύχτα ξάστερη. Ποιος είσαι ψιθύρισα;
Ούρλιαξες! Δεν είμαι κανείς. Δεν έχω όνομα. Δεν έχω γενέθλια. Δεν έχω φίλους.
Δεν ανάσανα μήπως και ταράξω το ουρλιαχτό του και τρομάξει και πισωγυρίσει
μέσα του. Δεν άπλωσα το χέρι μου να χαϊδέψω τα μαλλιά του. Έμεινα ασάλευτη.
Ποιος είσαι; είπα μέσα μου. Τι φαντάσματα σε κυνηγούν;
Μη μιλάς. Μόνο άκουσε με. Για μια φορά άκουσε με. Για μια φορά μόνο.
Πως με αγαπάς και να σ΄ αγγίξω δεν μ΄ αφήνεις; Πως αγαπάς εσύ;
Δάκρυα κυλούσαν απ τα μάτια του. Εγώ μάτια μου έχω κάνει αυτό; Να σε πονέσω…
Άπλωσα το χέρι και με την ανάστροφη μάζεψα το δάκρυ. Το φίλησα και είπα.
Είμαι αλλού, σε επίπεδα άλλα κοινωνώ και τ΄ αγαπώ. Όπως και σένα.
Στο είχα πει απ την αρχή μην σε πικράνω. Το θυμάσαι;. Ξύπνησα.
Το μαξιλάρι μου μουσκεμένο. Το φάντασμα πάλι είχε έρθει.
Όπως κάνει κάθε βράδυ το τελευταίο καιρό. Το φάντασμα που κουβαλάω μέσα μου.
Από τις άλλες μου ζωές. Έρωτας που κυοφορώ. Σεντεφένιος. Γιατί αναρωτιέμαι;
Τι θέλω να μου πει; Αφού όποτε τον αποζητώ τον έχω πλάι μου…τον θέλω πλάι μου..
εγώ τον προσκαλώ τα βράδυα μου τα μαύρα....
[/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-10-2006