Νεκρή παρωδία

Δημιουργός: horseman, Στέλιος Κοντοδήμος - horsemans

Από τις διαδρομές της ψυχής μου...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η φύση νέκρωσε...
Τα χέρια κρύβουν το πρόσωπο...
Ο κόσμος θρυμματίστηκε...
Η ύπαρξη πυρπολείται...
Φλέγεται...
Το αίμα σκίζει τις φλέβες...
Οι τοίχοι γέμισαν στάλες...
ασύμμετρα σχήματα...
Κόκκινες κατηφορίζουν στο πάτωμα...
Νεκρές λίμνες...
Όλα σιωπούν...
Εγώ σιωπώ...
Αποτρόπαιο φονικό...

Η αίσθηση ζητιάνα στο κατώφλι...
Δεν την χρηματίζω...
Φεύγει...
Ο Ήλιος κουράστηκε να σκορπίζει ηλιαχτίδες...
Παγώνω από "χαμένα" βλέμματα...
Τα χρώματα της αυγής ξέφτισαν...
Λουφάζω σε μια γωνιά...
Θωρώ το πέρασμά του χρόνου...
Σκληρό κι απόμακρο...
Νέκρωσε...
Κανείς δεν πορεύεται δίπλα...
Κανείς δεν αρπάζει το χέρι...
Η ζωή βυθίζεται μέσα στην θλίψη...
Κανείς δεν χαμογελά, κανείς δεν φτερουγίζει...
Μια μάζα πεταμένα φτερά...
Σάρκες που μονάχα ανασάνουν...
Το δάκρυ στέρεψε...
Ανοίγω λάκκο βαθύ...
Νεράιδα θάβω μαυροφορούσα...
χωρίς λουλούδια και ψαλμωδίες...
Αυτοκτόνησε βαθειά στην ψυχή μου...

Υπάρχουν στιγμές που θέλω να φωνάξω...
Η φωνή μου να φτάσει στο φεγγάρι...
Θέλω να με
ακούσει...
Να κυλήσει στα χέρια μου...
Να βουτήξουμε μαζί στο κέντρο της θάλασσας...
Εκεί να
εγκατασταθώ...
Να δροσίζομαι και να λάμπω...
Τίποτε άλλο...

Στέλιος Κ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-10-2006