Ποιό ψηλά Ψυχή μου

Δημιουργός: horseman, Στέλιος Κοντοδήμος - horsemans

Από τις διαδρομές της ψυχής μου...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ποιο ψηλά ταξιδεύω...
Σου 'χα πει για την απογείωσή...
Μα δεν περίμενα να με κυνηγούν τα αστέρια...
Το φεγγάρι μας καλεί κοντά του...
Οι ηλιαχτίδες μας σπρώχνουν ποιο ψηλά...
Αλήθεια δεν γνώριζα...
Τα αίτια της συνεχούς ανόδου...
Μου το μαρτύρησε χθες η Πανσέληνος...
Το γλυκό μου φεγγάρι...
Διέκρινε το χέρι μου από ψηλά...
Που άπλωσα για να πιάσω το δικό σου...
Παρακολούθησε ποσά μου μαρτυρούσες ψιθυριστά...
Ποσά σου ομολόγησα για την ζωή μας...
Κι άκουσε...
Τους χτύπους της καρδίας μας...
Το ρίγος απ' τα κορμιά μας το άγγιξε...
Ποιο ψηλά μου φώναξε όταν αποκοιμήθηκες...
Ποιο ψηλά για να παίζεται με τ' αστέρια...
Ποιο ψηλά πρέπει να στέκεται η αγάπη...
Για το χθες που δεν έζησε...
Κι εγώ ακολούθησα την φωνή του...
Άνοιξα τα φτερά μου δυνατά...
Ήταν εύκολο όσο καμία άλλη φορά...
Ήταν κι η ανάσα σου...
Ζέσταινε την ψυχή μου κι μ' οδηγούσε...
Ανήμποροι θωρούσαν όλοι το ταξίδι μας...
Την άνοδο μας...
Δές κι αυτούς που μας έχασαν...
Αγωνιούν να μας φθάσουν...
Ανήμποροι μπερδεύουν τα βήματα τους...
Απογειώνονται άτσαλα στο σκληρό χώμα...
Σ' αυτό που μέχρι χθες έσερναν την ζωή μας...

Ποιο ψηλά θα ταξιδεύουμε ψυχή μου...
Εκεί που δεν φτάνουν τα χνώτα τους...
Το φως μας θα θαμπώνει τα μάτια τους...
Κι εγώ θα σ' κρατώ σφικτά στα δυο μου χέρια...
Ψιθυρίζοντας ύμνους αγάπης...
χάνομαι μέσα στα μάτια σου κι εσύ στα δικά μου...
Το Φιλί μας γκρεμίζει το χθες και χτίζει το σήμερα...
Νοιώθω πως δεν φοβάσαι...
Μου σφίγγεις το χέρι τρυφερά...
Χαμογελάς αγκίζοντας χρώματα...
Αγναντεύεις την πορεία...
Δίψας για το φτερούγισμα...
Αγκαλιά-ζεις την ψυχή...
Ψυχή μου...

Στέλιος Κ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-10-2006