Τι να φταίει άραγε;

Δημιουργός: ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ, Αγγελική

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τη νοιώθω τόσο έντονα τη κούραση απ΄ τη μέρα
Και ψάχνω να ΄βρω είν΄ του κορμιού ή της ψυχής φοβέρα

Έτρεχα από το πρωί, όλα να τα προλάβω
Να μην αφήσω τίποτα για αύριο να κάνω

Χαρούμενη θε να ΄μουνα, που τα ΄χω καταφέρει
Μα τι να φταίει άραγε κι είν΄ η καρδιά θλιμμένη;

Οι άνθρωποι που υπηρετώ, το δρόμο έχουν χάσει
και κάθονται ολημερίς ωσότου να βραδιάσει

Όταν νυχτώσει δεν μπορούν πάλι να κλείσουν μάτι
Σκέφτονται την επαύριο, μην τύχει και χαράξει

Κυνηγημένοι της ζωής, απόκληροι της μοίρας
Της κοινωνίας ναυαγοί, ή εραστές ελπίδας

Πολλοί δεν έχουν δύναμη, ψυχή δεν έχει μείνει
Τον επιούσιο ζητούν, και ότι μέλλει ας γίνει

Αγάπη δεν εγνώρισαν, δεν την αναγνωρίζουν
Ζητάνε καταφύγιο ένα άσυλο να μείνουν

Υπάρχουνε και μερικοί που έχουν λίγη ελπίδα
Πως με προσπάθεια πολλή, θα βγούν στην κοινωνία

Κάνουν αγώνα δυνατό, τρέχουνε και δε φτάνουν
Και ένα μεροκάματο, άμα θα βρούν θα κάνουν

Είναι το χαρτζιλίκι τους, περήφανοι να ζούνε
Και με διάθεση πολλή ν΄ αποκατασταθούνε

Αυτούς πολύ ζηλεύουνε, κείνοι που δεν ελπίζουν
Και μερτικό γυρεύουνε, απ΄ ανθρώπους που μοχθίζουν

Η αλήθεια είναι μόνο μια , πως έχουνε ανάγκη
Στον κυκεώνα της ζωής, όλοι να βρουν λιμάνι

Και όταν ξαποστάσουνε, μην επαναπαυτούνε
Μα με δικαίωμα ζωής, να επανενταχθούνε

Οι ευκαιρίες να δοθούν, από τη πολιτεία
Με ήθος κι αξιοπρέπεια, να βγουν στην κοινωνία

Ας πούμε τώρα πως εγώ είμαι η πολιτεία
Πως θα ΄βρω τρόπο ο σκοπός, να έχει επιτυχία;

Τα ΄πα και ξεκουράστηκα και ξέρω τι μου φταίει
Η ψυχή έχει επηρεαστεί, τ΄ αδιέξοδο δε θέλει

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-10-2006