Νόμισα πως ήσουν ρόδι με σχισμή βαθιά

Δημιουργός: Αλμυρή Δροσοσταλίδα

Σε αυτόν που ποτέ δε φοβήθηκε να με αποκαλέσει με οποιοδήποτε υποκοριστικό, προσθέτοντας την αντωνυμία "μου". Σε σένα ανήκω για πάντα γιατί το θέλησες.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Νόμισα πως ήσουν ρόδι με σχισμή βαθιά,
εύκολο να σ'ανοίξω,
να γευτώ τους καρπούς σου.
Αδιαφόρησα.
Πρόκληση θέλησα.

Το φλογερό σου χρώμα ωχρό να γίνεται είδα,
η ζωντανή σου επιδερμίδα να μαραίνεται,
τα μικροσκοπικά ανθάκια να σκύβουν το κεφάλι.
Δεν κατάλαβα.

Είδα ένα όνειρο.
Ήσουν ένα μεγάλο, δυνατό, σφιχτά κλεισμένο ρόδι.
Θέλησα να σε σπάσω.
Να γευτώ την πρόκληση.

Ήρθε ο Χειμώνας.
Ξύπνησα απότομα.
Κοίταξα γύρω μου, πολυάριθμα μικροσκοπικά λάθη πεταμένα στο πάτωμα.
Η διαφάνια και η κόκκινη δροσία τους,
μαβιά σημάδια στην ψυχή μου.

Έτσι έπρεπε. Να σπάσω εμένα, το δικό μου ρόδι.
Κι όμως εσύ πάλι για μένα γλυκο νέκταρ έχυσες
για να απαλύνεις τη στιφή ζωή μου.

Ήταν εφιάλτης.
Εσύ είσαι όπως πρώτα.
Ένα όμορφο, καλοσχηματισμένο, υγιές ρόδι.
Είσαι κλειστό, πάντα ήσουν.

Θέλω να σε πάρω στην αγκαλιά μου,
να σου χαρίσω το χάδι που σου στέρησα.

Για να ανοίξει το δικό σου ρόδι θέλει μόνο αγάπη.
Στη ζεστασιά τα ανθάκια σου χαμογελούν,
ρίχνουν το τοίχος της άμυνας σαν σεπάλινο πανωφόρι.

Κι εγώ αχόρταγα εξερευνώ,
βυζαίνοντας τις κρυστάλλινες κυψέλες της ψυχής σου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-10-2006