Ψευδαίσθηση

Δημιουργός: storm

το φως της θάλασσας,μου αποκάλυψε τη μελαγχολία του ωκεανού των ματιών σου...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μια ψευδαίσθηση ζήσαμε,
που την καταναλώσαμε σε πραγματικότητα
Χωρίς συνεκτικό ιστό και αντοχές
Και πείθαμε τον εαυτό μας,
προσαρμόζοντάς τον
Μαθαίνοντάς τον να περπατάει στα συντρίμμια
Προσαρμοζόμασταν και μιμούμασταν ικανότητες...
που δεν είχαμε
Για να υπάρξουμε,
σκιές του εαυτού μας γίναμε

Μα εγώ είδα την θάλασσα στον ωκεανό των ματιών σου
Με περικύκλωσε μια στιγμιαία τρυφερότητα
Υποκατάστατο εξάρτησης,απλώθηκε στα σπλάχνα ,στα κόκαλα,
στο στήθος,στις κλειδώσεις
Εγκατέλειψα και παραδόθηκα στην πτώση προς το βυθό σου,
ώς εκεί που ακουμπάει το χρυσάφι του ήλιου στο γαλάζιο της θάλασσας
και τα δυό μαζί αναμειγνύονται με το κόκκινο του πάθους
Η πιο ηδονική πτώση της ζωής μου

ΟΜΩΣ

Ήρθες από τον απόηχο των ψευδαισθήσεών μου
εκτυφλωτική οφθαλμαπάτη,
εκεί που ενώνεται ο αφρός με την άμμο
Κι η άμμος σε κατάπιε σιγά σιγά
κι απόμεινες σκιά γαντζωμένη στην αλμύρα
Άπλωσα τα χέρια να τα διπλώσω στο πρόσωπό σου
μα σε απόσταση αναπνοής είδα τον εαυτό μου
Και με τις παλάμες αγκαλιαστές εγκαταλείφθηκα στην πτώση μου..
ΕΓΩ ΚΑΙ Η ΣΚΙΑ ΜΟΥ...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-10-2006