22 κεριά

Δημιουργός: sirena, Αντιγόνη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Aκουσα πως ο κόσμος θα τελειώσει μες’ τις φλόγες
Η ίσως το νερό ολάκερους μας καταπιεί
Μην είναι πάγος που θα πάψει κάθε αναπνοή?
Η θα’ναι η ανθρώπινη απληστία?

Ξέρω πως το τέλος θα’ρθει
Θα γονατίσουμε στης ανυπαρξίας τη σκοτεινιά
Ποτε όμως δε μου λείπουνε τα όνειρα κι η ελπίδα
Επιμένω, στο κόκκινο του πάθους βουτηγμένη.

Με κάθε ανάσα μου κερδίζω χρόνο
Να ανεβώ στο ιερό μου το βουνό
Κάθε αναστεναγμός που βγαίνει από την ψυχή
Βαρδάρης γίνεται που σπρώχνει το καράβι.

Κάθε μου δάκρυ άσπαστο μαργαριτάρι
Ανοίγει δρόμο για καινούριες διαδρομές
Το χαμόγελο μου τη φλόγα θα θεριεύει
Το χέρι μου σταθευει, ίσια να τοξεύει.

Ο ωκεανός θα m’αγκαλιάσει
Η βροχή θα με ξεπλύνει
Ο ήλιος θα με οδηγήσει
Το φεγγάρι θα με κρύψει

Απόψε στ’άσπρα θα ντυθώ
Είκοσι δυο κεριά θα ανάψω
Κόντρα στο πεπρωμένο θα στηθώ
Από του ερωτα το μεθύσι θα χορέψω.

Με του μυαλού μου τις λάγνες skies
Θα φτιάξω ασπίδα κατά της Μοίρας
Τα ματια θα κλείσω, τα χείλη θα ανοίξω
Γενναία θα χυθώ στης αγάπης τον αγώνα.

Αντιγόνη

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-10-2006