Ραθυμία ονείρου

Δημιουργός: storm

σχίζω τα πέπλα της νύχτας...νύχτα απόλυτη......

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κάπου εκεί...
στα τελευταία σκαλοπάτια που χωρίζουν τον ύπνο με τα όνειρα
Σε είδα...
Ψιθυριστά μου μίλησες
λες και μπορούσε να ξυπνήσει κάποιον τ'όνειρό μου
Στάθηκες πάνω μου,χρωμάτισες τη νύχτα μου
με τη κρυφή νοσταλγία του ουρανού
Ψηφίδες μνήμης έντυσες τα βλέφαρά μου
μ'ασήμι απ'τη σελήνη την ψυχή μου
Τυφλή η αίσθηση,χωρίς παράθυρο
να φτερουγίσουν τα χέρια
να πετάξει τ'άγγιγμα να σε φτάσει
"Είμαι εδώ"μου ψιθύρισες...
Σε γαλάζιο μετάξι τυλιγμένη η αμφιβολία
μύριζε πέτρα θαλασσινή
"Είμαι μαζίσου,θά'μαστε πάντα μαζί"
Το είπες;
Τα δάκρυα κράμα μετάλλων,έτοιμα να πέσουν στη θλίψη
Γεύση πικρή για να περνάει ο χρόνος με πραγματικότητα
Τ'όνομα σου,φορτωμένο μ'αγωνία,αναπνέω
κι η αυγή σταματάει την στέρφα ελπίδα
Δρασκέλισες πάνω μου πιο αργός και δυνατός απ΄τον άνεμο,
χάθηκες στις απάτητες κορυφές σου...
Κι ο ύπνος απέμεινε άδειο σκοτεινό δωμάτιο,
κάτι σαν αρχή της Δημιουργίας,
κάτι που πήγαινε να γεννηθεί αλλά
-χωρίς Θεό-έμεινε στη σιωπή....

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-10-2006