Τέλος

Δημιουργός: ~Oνειροπαρμένη~

Τι νύχτα κι αυτή...!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Χτες μου το είπες…
Αυτό που φοβόμουν τόσο καιρό…
Το τέλος για μας…
Το είχα προβλέψει, το ήξερα, το περίμενα..
Στην πραγματικότητα είχε έρθει εδώ και καιρό..
Βασανιστικό και συνάμα λυτρωτικό..
Δεν κλαίω, όχι..
Κι όμως θα’ ταν καλύτερα έτσι..
Δεν νιώθω τίποτα, αλήθεια..
Ένα κενό, ένα μεγάλο κενό μονάχα…
Κι όμως εκατομμύρια άνθρωποι εξακολουθούν να ζουν και μετά απ’ αυτό..
Ίσως, κατά βάθος, να το επιθυμούσα κι εγώ αυτό το τέλος…
Παρόλα αυτά θέλησα να το παρατείνω..
Δε δίστασα να προσφέρω στον εαυτό μου λίγο μαζοχισμό..
Αρκετά πάλεψα με την αλαζονεία, την περιφρόνηση και την ματαιοδοξία σου,
με κίνδυνο να με εξαφανίσουν..
Τώρα πιστεύεις ότι νίκησες…
Είναι αλήθεια ότι εγώ έτρεφα και θέριεψα τις αυταπάτες σου..
Ας είναι…
Τώρα είμαι μακριά, δε με αγγίζει ο ναρκισσισμός σου..
Είμαι ελεύθερη…
Αρχίζω να βγάζω αργά, διστακτικά τσαλακωμένες τις ελπίδες
και σκονισμένα τα όνειρά μου απ’ το συρτάρι..
Κάνω χώρο και τα απλώνω, να δω τι έχει απομείνει…
Ευτυχώς δεν έχω σοβαρές απώλειες…!
Κι αν νομίζεις ότι θα κλάψω, τότε σημαίνει ότι δεν έμαθες τίποτα για μένα
τόσο καιρό που είμαστε μαζί
Μα κι αν ακόμη τα δάκρυα δε με υπακούσουν και ξεχυθούν αυθόρμητα,
να ξέρεις, δε θα’ ναι για σένα…
Θα’ ναι απ’ τη σκόνη και τον καπνό,
απομεινάρια μιας αγάπης που δεν υπάρχει πια, τουλάχιστον απ’ τη μεριά σου..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-10-2006