Αυτοσαρκασμός Δημιουργός: MARGARITA Καλημέρα...ένα ελαφρύ για την πέψη...σε περίπτωση αναγνώρισης της υποφαινομένης το ξεπουλάτε..φιλιά σας Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info [I]Η γνωσιακή ψυχοθεραπεία δεν δούλεψε σε μένα. Ήταν κάτι σαν τα Weight Watchers.
Όλα είναι στο μυαλό. Is all in the mind. Τι να έκανα εκεί.
Το IQ ήταν συνταιριαγμένο με το EQ. Τι να τους έλεγα; Δεν υποκρίθηκα
ψεύτικους οργασμούς ποτέ. Ωχ! Αχ! Ωωωχ! Αααααααααχχχχχχ! μουγκανητά.
Μου θύμισε ένα σεμινάριο που έκανα. Για να γίνουμε λέει «ηγετικά στελέχη».
Το στελέχη σκέτο τους έπεφτε ελαφρύ. Στο Μόντρεαλ τον προηγούμενο αιώνα.
Έλα, μη και δε σου άρεσε. Είδες και τους καταρράχτες. Α! ρε καρατυχερή.
Μία άσκηση από όλες ήταν είσαι προπονητής/τρια ομάδας μπάσκετ, διαλέγεις τους παίκτες για τα σωστά στις ερωτήσεις/απαντήσεις και όχι μόνο για το ταλέντο και τη κορμάρα τους.
Και φαντάζομαι έσκισες; Όχι! Πάτωσα! Γιατί; Σιγά μη εξοστράκιζα τα τεκνά επειδή ήταν χαζά. Κάτι κουκλάκια μμμμμμ…Με απέρριψε η θεραπεία. Η άλλη θεραπεία έδειξε ότι το ego μου ήταν/είναι σε αρμονία με τις όποιες ενστικτώδεις παρορμήσεις μου και δεν τις κατεύθυνε/κατευθύνει σε λαγούμια. Και τα απωθημένα μου φυσιολογικού ανθρώπου.
Ποια; Τα μέσα, μέσα μου. Τα κρυφά. Θυμός γιατί ενώ θυμάμαι το βελούδινο φορεματάκι που φοράω στη βάπτιση μου δεν μπορώ να θυμηθώ αν τα παπούτσια μου είναι λουστρίνια.
Το τούβλο στο κεφάλι του Αχιλλέα που έγινε αιτία να μη βγάλει μαλλιά στο σημείο εκείνο, το άλογο που δεν μ αγόρασε ο πατέρας μου ενώ είχε λεφτά, το τραγούδι που λέμε στις εξετάσεις της 3ης Δημοτικού με το Δημήτρη «ήρθε η στιγμή να χωρίσουμε και να θυμόμαστε αιώνια» και φιλιόμαστε, την άρνηση μου να παίξω τη Μαρία της σιωπής στην αλάνα της γειτονιάς…..Γιατί αφού είχες παίξει την Γκόλφω, την Αστέρω δεν σου άρεσε η Μαρία; Γιατί ήταν μουγκή; Όχι, γιατί δεν μ άρεσε ο πρωταγωνιστής. Α! και τον φόβο στο πόνο. Ηλίθιε οδοντίατρε (Κακοί δεν δικαιώνονται από μένα. Ούτε να με δικαιώσετε θέλω). Από τότε είχες πρόβλημα με τη σιωπή; Με τη σιωπή; Ποτέ δεν είχα πρόβλημα με την σιωπή. Τη σιωπήτης σιωπής δεν γνώριζα. Καλά τι να σου πω από όσα σου είπα αυτό κράτησες;
Από τότε χτίζεται ο φόβος μου στο πόνο. Α! και η αντιπάθεια στη κόρη της νονάς μου
ένα διεστραμμένο που πέρναγε τζιτζίκια σε πευκοβελόνες στο νησί.
Άντε ρε έτσι σου είπε ότι ο χρόνος είναι γιατρός; Δηλαδή υπάρχουν άνθρωποι που γουστάρουν τον πόνο; Αμέ!!!!!!! Άκουσε με. Τι να ακούσω; Αφού είσαι καλά!
Άκουσε με γιατί « La vida da muchas bueltas» Εξήγησε μου, μου τα έσπασες. Καλά άντε…. θα σου πω. Άκουσε με γιατί «Η ζωή έχει πολλές στροφές» και πρέπει να τα ζήσουμε όλα.
Καλά και άσχημα δικά μας, αγαπημένα μας. Αυτό ποτέ μην το ξεχάσεις μάτια μου.
[/I] Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-10-2006 | |