Η στιγμή Δημιουργός: sirena, Αντιγόνη Ψίθυροι ψυχής... Το πρωτόγραψα στα αγγλικά. Τολμώ να καταθέσω και τις δυο 'εκδοχές' του... Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info
Έρχεται μια στιγμή
Που το νυχτερινό ταξίδι στην πατρίδα σταματα
Ο κόπος και το ψάξιμο εγκαταλείπονται στη γλυκιά ομίχλη
Ο ωκεανός παύει να παλεύει και υποκλίνεται στο ξημέρωμα
Τα αφρώδη κύματα κοπάζουν, μαγεμένα από τους ηχους της ηρεμίας
Ο άνεμος κοντοστέκεται κι απλώνει το χαλι του από ψιθυρους για την ανατολή
Ο ποταμός σκοντάφτει σε κάθε μικρούλi βότσαλο, τεμπέλικα
Ακόμη και ο καταρράχτης ξεχύνεται σαν γλυκός αναστεναγμός.
Έρχεται μια στιγμή
Που όλα τα όργανα σιωπούν ευλαβικά
Το βιολί περνα μπροστά στο φως του προβολέα
Με κλειστά ματια παίρνει βαθιά ανάσα ζήλου
Το δοξάρι χαϊδεύει τις χορδές σαν έμπειρος εραστής
Notes ξεχύνονται και αβίαστα ξετυλίγονται κι απλώνονται
Κύματα adagio πάθους γεμίσουν τον αέρα με λάγνο θρήνο
Σχηματίζοντας άηχο στρόβιλο μαγείας που πάλλεται
Ο Χρόνος γονατίζει μπροστά στη Θεα τη μουσική.
Έρχεται μια στιγμή
Που η μοίρα και το πεπρωμένο διπλώνουν τα χαρτιά τους
Αφήνοντας στο πνεύμα μια σχισμή για να ξεφύγει θαρραλέα
να μπει σε μια διάσταση λευτερωμένη από του παρελθόντος τα μπαούλα
εκεί που η ψυχή ξεδιψάει πίνοντας από της αιωνιότητας την πηγή
και ξαναγεννιέται, έτοιμη να πετάξει με τα φτερά του ενστίκτου
να χορέψει ανάμεσα στα σύννεφα του άπιαστου ονείρου
να γευτεί το nectar της γλυκιάς ανακάλυψης, της ολοκλήρωσης
να πιει την ουσία του αλλου της μισού ώσπου να γίνουν Ένα.
Σε μια τέτοια στιγμή
Είδε ο Πυγμαλίων τη Γαλάτεια του να ζωντανεύει
Έσπασε της αλυσίδες της Ανδρομέδας ο Περσέας
Ο Πύραμος κι η Θίσβη αντάλλαξαν τους πρώτους ψιθυρους
Μέσα από του τοίχου τις σχισμές
Σε μια τέτοια στιγμή
Κολύμπησα μέσα στο μυαλό σου
Και λούστηκα από την ομορφιά του
Μεθυσμένη από την εκτυφλωτική σου λάμψη
Σου εξομολογήθηκα με όλο μου το είναι
Ότι από δω και μπρός μα και για πάντα
Η ψυχή σου θα’ναι ο αμάραντος ναός μου
Σε μια τέτοια στιγμή….
-------------------------------------------
There comes a moment
When the nocturnal journey home ceases,
The seeking and searching are deserted in sweet mist
When the ocean stills and bows to dawn’s breaking
The foamy waves disperse, spellbound to the gentle calm
The wind halts laying his whispery carpet for sunshine
When the trees hush the bustling song of their leaves
The river stumbles upon the myriad pebbles lazily
And even the waterfall seems to burst with a tender sigh
There comes a moment
When all instruments gracefully pause
The violin shyly comes forth to take the spotlight
With eyes closed it draws one deep zealous breath
The bow caresses its strings like a dexterous lover
Notes pour out and unhurriedly rise and curl and swell
Adagio waves of passion swarm the air with lament
Forming a noiseless pulsing whirlwind of enchantment
Time herself kneels, humbled before divine grandeur
There comes a moment
When fate and destiny fold their cards
Allowing a hiatus for the spirit to boldly break free
Entering a realm liberated from past’s grave burdens
Where the soul is dipped inside the fountain of eternity
To come out reborn and eager to soar on instinct’s wings
To dance between the clouds of the unreachable dream
Taste the nectar of sweet discovery, surrender and belonging
Drink the essence of its kindred One and fuse into a whole.
Such was the moment
When Pygmalion saw his Galatea come to life
When Perseus found Andromeda in chains
When Pyramus & Thisbe first spoke words of love
relaying whispers through the crack in the wall
Such was the moment
when I looked into your mind
and fathomed its splendor
Bemused by blinding beauty
I confessed with all my might
That from here on and for all time
My amaranthine temple is your soul
Such was the moment….
A.
Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-10-2006 |