Το Κελί (φως) - Μέρος 2ο

Δημιουργός: sorrowman

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Εγώ είμαι το ΣΚΟΤΑΔΙ…
Εγώ είμαι ο ΘΑΝΑΤΟΣ…
Κοιτάζω γύρω μου…
Ένας άνθρωπος κάθεται απέναντι στον θάνατο.
Με κοιτάζει υστερικά, μονότονα.
Χαράζει… Η νύχτα πέρασε…
Τα βουρκωμένα μάτια του ανθρώπου περιγράφουν
το είδωλό μου. Ένας Άγγελος.
Όλα ΛΕΥΚΑ. Το φως του ήλιου, υπέρλαμπρο,
φωτίζει τους τοίχους του μυαλού.
Όλα ΑΝΘΙΣΜΕΝΑ. Σαν τον αγέρα, θερμός, ανοιξιάτικος,
σαν παραισθησιογόνο, με ζαλίζει,
με σηκώνει στα πόδια μου.
Όλα ΕΛΕΥΘΕΡΑ. Σαν τα πουλιά, που περνούν το
αόρατο ταβάνι για να μου τραγουδήσουν.
Κρατώ τα κλειδιά του κελιού. Βιάζομαι να ανοίξω τη
κλειδαριά, πριν τα κλειδιά λιώσουν,
γίνουν δάκρυα ευτυχίας.
Δεν είμαι εδώ για να τρέξω, να βγω,
να παίξω με τα λουλούδια και τους ανέμους…
Δεν είμαι εγώ αυτός που κάθεται απέναντι απ΄ τον Άγγελο…
Εγώ είμαι το ΦΩΣ…
Εγώ είμαι ο ΑΓΓΕΛΟΣ…

Σε ευχαριστώ,
Άνθρωπε,
που εμπιστεύτηκες το σκοτάδι, τον θάνατο.
Για σένα θα έχω πάντα τα κλειδιά, το φως…
Ένας ΑΓΓΕΛΟΣ…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-10-2006