Καραβάνι η ψυχή

Δημιουργός: storm

Τόσα χρόνια,χαμένα στα καραβάνια και στους αργυραμοιβούς...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Με τραβούσε η έρημος στο φως του φεγγαριού,
κάτι που έψαχνα,κάτι που περίμενα
πολύβουα όνειρα που τυραννούσαν τις νύχτες μου
σαν καραβάνια που έφευγαν το ένα μετά το άλλο
και σήκωναν σύννεφα σκόνης,σα να φύσαγαν οι άνεμοι της ερήμου
και θόλωναν τα πάντα...
Και μια μελαγχολία,χωρίς αιτία,που έσφιγγε σαν αρρώστια την ψυχή
Στη μέση μιας όασης,έβλεπα το ξάσπρισμα του ορίζοντα
Η πύλη του ουρανού έτριζε και τα φύλλα του άνοιγαν
σαν άγριο ηλιοτρόπιο που περίμενε την ανατολή
Τυλιγμένη τον μανδύα της σιωπής αφουγκραζόμουν τους ήχους του ανέμου
Άκουσα τον καλπασμό σου,μύρισα στον αέρα την ανάσα σου.
όλα τα μπαχάρια και τ'αρώματα της Ανατολής κουβαλούσε μέσα της
Φεγγάρια έκανες να φτάσεις κοντά μου,μα σ'ένιωθα να πλησιάζεις,
στην όασή μου,το'ξερα,θα ξαποστάσεις
Κι έστρωσα παραμύθια,σαν άλλη Χαλιμά,να σε κρατήσω
χίλιες και μια νύχτες να σαγηνέψω,χίλιες και μια νύχτες να σ'ονειρέψω
Κι ήρθες,καβαλάρη του ονείρου,πάνω στο κουρασμένο άτι σου
αιώνων κουβαλώντας ερημιά μέσα στην ψυχή σου
Να ξαποστάσεις ζήτησες μεσα στην ψυχή μου,
να δροσιστείς στις κρήνες του κορμιού μου
Σ'άφησα προσκυνητής,κυρίαρχος να γίνεις
για χίλιες και μια ανελέητες νύχτες γνώσης
της φυγής σου....

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-10-2006