πλάθω τον κόσμο

Δημιουργός: χρήστος

καλημέρα σε όλους

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Φωνάζω. Ακούει το κενό; Ακούει το έρεβος;
Πνίγομαι στον κόσμο ετούτο που ναι γεμάτος
Κραυγές και πόνους κι αίματα,
Που πρέπει να σκληρύνω για να ζήσω
Να αποταχθώ το σατανά που με διατάζει: αισθάνσου
να εκτρέψω τη ροή των ευσυγκίνητων δακρύων μου
να ανατινάξω μέσα μου τα ορυχεία των αισθημάτων

Δεν φτιάχτηκα για εδώ… άλλος μου άρμοζε κόσμος
Μικρός μα που να χάνεται σε κήπους όλο κίτρα
εκεί όπου δεν θα ‘πρέπε να επικαλούμαι το αναπόδραστο
για να δικαιολογήσω την ατολμία μου,
που άλλη θα ξημέρωνε κάθε πρωί ημέρα στον ορίζοντα
δίχως τριγμούς, δίχως απαίσιες απουσίες δίχως κλάματα
εκεί που θα ‘λεγα: «συντρέξτε με, δώστε μου θάρρος», «νιώστε με»
και θα με νιώθαν…

Της ακοής τις θύρες μανταλώνω , να μην γρικώ
Τις πύλες κλείνω της φωνής, να μη μιλώ
Τις κόρες οστρακίζω των ματιών, να μη θωρώ
Κι έτσι στο ερμητικό σκοτάδι και στην απόλυτη σιγή
Να ονειρεύομαι πως πλάθω ,λέει, απ’ την αρχή τον κόσμο
Λιγάκι πιο μικρό, πιο αυθεντικό, πιο ανθρώπινο
Μα που να χάνεται σε κήπους όλο κίτρα….

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-10-2006