Πτήση

Δημιουργός: sorrowman

Αφιερωμένο Στη Μονάκριβη...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δοκιμάζω τα φτερά μου να δω αν μπορώ να πετάξω…
Οι άκρες τους καμένες από τους ήλιους της ζωής μου που έδυσαν…
Κατάφερα να σταθώ στα πόδια μου…
Αλλά να πετάξω πάλι…;


Συγκλονίζομαι από καυτές αχτίδες
από τον ήλιο που τρυπάει το ταβάνι
έξω στον κήπο θα φυτρώσανε ελπίδες
τις πλέκω κόκκινο ερωτικό στεφάνι.

Λες να ξεχάσω όλους τους ήλιους που με ‘κάψαν;
Λες να ξεχάσω τα καμένα μου φτερά;
Λες να θυμάμαι τις ελπίδες που μου ‘φτιάξαν
νέους ανέμους, πεντακάθαρα νερά;

Απ’ το συρτάρι έχω ξεθάψει το ψαλίδι
να κομματιάσω για ακόμα μια φορά
τους επιδέσμους που σαν μοναξιάς στολίδι
κρατούν δεμένα τα ταλαίπωρα φτερά.

Μα στο συρτάρι και το θάρρος είχα κρύψει
ναι, είμαι σίγουρος το είχα κάπου εδώ
όμως φοβίες κι ενοχές έχουν καλύψει
του συρταριού μου το δυσοίωνο κενό.

Λες να θυμάμαι πως ανοίγουν τα φτερά μου;
Λες να θυμάμαι όπως πρώτα να πετάξω;
Λες να ξεχάσω πόσο κάηκε η καρδιά μου
τότε που πήγα έναν ήλιο ν’ αγκαλιάσω;

Πιάνω γι’ αστείο τα φτερά μου να κουνήσω
μα ζαρωμένα, αναιμικά με προκαλούν
όσο προστάζει η καρδιά να προσπαθήσω
για να πετάξω σ’ ουρανούς που με καλούν.

Θέλει προσπάθεια και η καρδιά δακρύζει
όχι από πόνο μα από χτύπους συνεχείς
και δεν διστάζει γιατί ξέρει πως αξίζει
αυτή η πτήση θα’ ναι τώρα επιτυχής.

Λες να θυμάμαι πάντα πως σε αγαπάω;
Λες να ξεχάσω του ήλιου σου τη προσμονή;
Λες να θυμάμαι ακόμα κι όταν θα πονάω
ότι ο πόνος είν’ του έρωτα ποινή;

Θέλει καρδιά, ψυχή, σώμα και αίμα Δράκου
Βλέμμα αετίσιο και ολύμπια υπομονή
πίστη στη φλόγα, μα σωπαίνω τώρα, άκου
σου λέω δυο λέξεις με τρεμάμενη φωνή…

“Σε Αγαπώ…”


Μια Πτήση Στους Ουρανούς Σου…
Μια Ανάσα Στους Πνεύμονές μου…
Σε Αγαπώ Βαθιά, Τρυφερά…
Μονάκριβη…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-10-2006