Ελεύθερη

Δημιουργός: sirena, Αντιγόνη

Ένα όνειρο...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σε κάλεσα χθες βραδυ.
Κολυμπώντας μέσα στους υγρούς τοίχους του νου μου σε έψαξα,
εσένα, σκοτεινέ μου πρίγκηπα του φωτός. Σε βρήκα να ξαπλώνεις
στο πράσινο γρασίδι ενός κήπου ολάνθιστου,
κοιτώντας ψηλά στα σύννεφα, με ματια κλειστά.
Αισθάνθηκες την παρουσία μου και σκίρτησες,
το προφίλ σου μου χαμογέλασε καθώς σήκωσες το χέρι σου
κι έδιωξες μια τούφα μαλλιά από το πρόσωπο σου.
Γύρισες να με κοιτάξεις, και η λάμψη σου έγινε ο ήλιος μου.
Σιγοπερπατώντας ήρθα κοντά σου, απλώνοντας το χέρι μου
σα νa σε παρακαλούσα σιωπηλά να περιμένεις να φτάσω,
σα να σου έλεγα πως μονο για σένα είμαι εδώ.
Σήκωσες το δικό σου και το κράτησα
και τα δέντρα γύρω μας άρχισαν να τραγουδούν, με θρόισμα παιδιάστικο.
Νεύμα σου έκανα να σηκωθείς και να με ακολουθήσεις – δεν αρνήθηκες.
Οδήγησα το δρόμο, σπίθες πρόκλησης στα ματια μου…
“άσε με να σε πάω εγώ” σου είπα.
Καθίσαμε κάτω από την κλαίουσα, σου χαμογέλασα κι έγινε σούρουπο.
Κλειδώσαμε τα βλέμματα μας και για μια ατέλειωτη στιγμή, δεν είπαμε κουβέντα,
κοιτούσαμε διαπεραστικά, βλέμμα που μπήγει πάθος στην ψυχή,
βουβή συζήτηση που μονο εμείς οι δυο μπορούμε να’χουμε.

“Aφησε με να σε αγαπήσω”, τόλμησα να ψιθυρίσω.
“Θέλω να σε μάθω, όλο, να κυνηγήσω τους φόβους σου μακριά,
να φιλήσω τα δάκρυα σου, να κλάψω για τις λύπες σου ίσαμε να στερέψουν,
να γελάσω γάργαρα με τις χαρες σου, να χαϊδέψω την καρδια σου
και να τραγουδήσω τις notes της, να σε φιλήσω και να γευτώ την ανάσα σου,
να σε αγγίξω και να λατρέψω το κορμί σου … να σου κάνω ερωτα, να γίνω Ένα σου,
να γνωρίσω την ψυχή σου σαν δικια μου.
Aσε με να σου πω ποια είμαι, τι νοιώθω, πώς αγαπώ και δίνω,
γιατί πονώ και κλαίω.. δέξου το δώρο μου που απλόχερα σου προσφέρω".

Σιωπή…. Aνοιξες την αγκαλιά σου
και παίρνοντας τη γνωστη μου θέση ανάμεσα στα μπράτσα σου,
ακούγοντας το κελάρυσμα της πηγής των στεναγμών σου,
σε κράτησα όσο σφιχτά μπορώ. Μύρισα πατρίδα.
Η γεύση σου αλατενια, σαν της θάλασσας που με γέννησε
και ταυτόχρονα γλυκιά κι ανατολίτικη, κανέλα, γαρύφαλλο... βανίλια.
Σήκωσες το πρόσωπο μου κρατώντας το απαλά στις παλάμες σου.
Το βλέμμα σου το φλογερό μου έβαλε φωτιά.
Έκλεισα τα ματια και διστακτικά, σε φίλησα, απαλά, ξεκλειδώθηκα, ‘εγώ’,
ξέροντας ότι με παίρνεις όπως είμαι.
Καθώς βάθυνε το φιλί, καρδια με καρδια, ψυχή μες την ψυχή, κορμί με κορμί,
ένα διαμαντένιο δάκρυ κύλησε από το μάγουλο μου στο στήθος σου …
με κοίταξες, ματια θολά από του ερωτα την πεινα,
και βελούδινα από της τρυφερότητας τον ωκεανό...
“άφησέ με να παραδοθώ”.. σου ψιθύρισα και πέταξα,
ελεύθερη….

A.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-10-2006